جمعی از درودگران تهرانی با صدور بیانیهیی ضمن حمایت از قیام سراسری مردم ایران مینویسند: امروز مردم ایران بپاخاستهاند تا ریشه ظلم را در کشور خود بر کنند در همین راستا تا کنون بیش از 120هزار تن از بهترین فرزندان ایرانزمین در سیاهچالهای همین رژیم ستمگر برای دستیابی به آزادی بهشهادت رسیدهاند.
بطور مشخص همصدا با خانم مریم رجوی رئیسجمهور برگزیده مقاومت ایران از کمیسر عالی حقوقبشر مللمتحد آقای زید رعد الحسین و خانم عاصمه جهانگیر گزارشگر ویژه حقوقبشر در امور ایران خواستار محکوم کردن بازداشت ها و کشته شدگان و بکار گرفتن تمامی تلاش خود برای آزادی بازداشتشدگان بهویژه تشکیل کمیته حقیقتیاب برای بررسی کشته شدگان قیام اخیر ایران بهدست آخوندها هستیم.
جمعی از جوانان و دانشجویان شهر تبریز با شعار مرگ بر خامنهای –مرگ بر روحانی- مرگ بر اصل ولایت فقیه طی بیانیهیی آمادگی خود را برای ادامه قیام تا سرنگونی رژیم آخوندی اعلام کرده و نوشتند: ما دانشجویان شهر تبریز حمایت خود را از قیام سراسری میهن اشغال شده اعلام میداریم و بهعنوان نیروی جوان شهر آمادگی خود را برای سرنگونی حکومت ننگین آخوندی اعلام میکنیم و سوگند یاد میکنیم که تا روز براندازی رژیم ضدبشری و گرفتن انتقام خون برادران و خواهرانمان، از پای نمینشینیم.
بیانیه جمعی از پرستاران استان گلستان
فراخوان به آزادی زندانیان قیام سراسری
جمعی از پرستاران استان گلستان طی بیانیهیی از قیام مردم ایران حمایت کرده و خواهان آزادی تمام زندانیان بازداشت شده گردیدند
در این بیانیه آمده است: مردم بهجان آمده از تبعیض و غارت و چپاول، در حالی که حقوق از دست رفته خود را در قیام دی ماه طلب میکردند، مورد خشونت نیروهای رژیم با گاز اشکآور و سایر ابزار سرکوب قرار گرفتند، گفته میشود 8000نفر در جریان اعتراضات دستگیر شدهاند، بهطور مرتب اخباری میرسد که بازداشتشدگان در اثر شکنجه کشته شدهاند و این در حالی است که مسئولان جمهوری اسلامی ادعا میکنند که زندانیان در زندان دست به خودکشی زدهاند، چگونه است که افرادی که تابهحال شرایط عادی زندگی خود را میگذرانیدهاند، اکنون در زندان دست به خودکشی میزنند؟ راستی در زندانها و سیاهچالهای رژیم چه بر سر فرزندان این میهن میآورند؟ سازمان ملل و سایر نهادهای حقوقبشری به این مسائل اشراف و آگاهی دارند؟ آیا راه سکوت و مماشات در پیش گرفته یا ناتوان از حسابرسی از این رژیم سرکوبگر هستند؟ سکوت جامعه بینالمللی در قبال حوادث جاری در ایران آخوندزده، دست رژیم را برای اعمال سرکوبهای بیشتر باز میگذارد.
اصل مسئولیت حفاظت که در سال 2005در مجمع عمومی به تصویب جامعه جهانی رسید، چه شد؟ مگر این اصل به جامعه جهانی این اجازه را نداده که در قبال نقض حقوقبشر در حاکمیتهای سرکوبگر و خونریز، از آنان حسابرسی کند؟ مگر تصریح نمیکند که حقوق و ارزشهای انسانی فراتر از اعمال حاکمیت دیکتاتور هاست، و جامعه بشری مسئولیت حفاظت از حقوق شهروندان، در همه جهان را دارد؟ بدین وسیله از تمام ارگانهای بینالمللی و حقوقبشری خواستاریم هر چه سریعتر نسبت به آزادی همه زندانیان سیاسی، بهخصوص بازداشتشدگان قیام سراسری اقدام جدی بر طبق کنوانسیون ها و قوانین بینالمللی بهعمل آورده چون جان آنها در خطر است و بیم قتل آنها میرود. در ضمن این نکته را باید یادآوری کرد که این رژیم در کارنامه قریب به چهل ساله خود اعدام ۱۲۰۰۰۰نفر و قتلعام بیش از سی هزار زندانی سیاسی در سال 1367 را بهمراه دارد.
جمعی از پرستاران استان گلستان - 5بهمن 96
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر