از نیمه بهمن ۹۴تا ۱۹شهریور ۹۵ تقریباً طی ۷ماه نزدیک به ۲هزار نفر از ساکنان زندان لیبرتی به خارج از عراق و عمدتاً آلبانی منتقل شدند. این انتقال بزرگ و پر خطر در ۵۳نوبت صورت گرفت و هر بار با انواع توطئه‌ها، پرونده سازیها، تأخیرات عمدی، ممانعتها و کارشکنی‌های رژیم پلید آخوندی و عوامل نیروی تروریستی قدس در عراق همراه بود.
هم‌چنانکه در بیانیه سالانه شورای ملی مقاومت یادآوری شده است، شورا در سالهای گذشته پیوسته این امر را افشا و بازگو کرده است که «هدف خامنه‌ای، نه خروج زنان و مردان مجاهد از عراق، بلکه منحصراً نابود کردن یا به تسلیم واداشتن آنهاست» . به همین خاطر « مقاومت ایران در یکسال گذشته به‌طور گسترده و فشرده تلاشهای خود را در ارتباط با لیبرتی بر روی دو مؤلفه متمرکز کرده بود: انتقال مجاهدین از لیبرتی به خارج از عراق، و تأمین حفاظت آنها تا زمانی که در عراق هستند» .
در این خصوص کارزار جهانی پیروزمندی که رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت به پیش برد، نقش تعیین‌کننده داشت. شورای ملی مقاومت در بیانیه مرداد۱۳۹۵ درباره اهمیت و ضرورت این کارزار خاطرنشان می‌کند: «در غیراین صورت، همه می‌دانند تا آن جا که به رژیم و مزدوران عراقی ولایت‌فقیه مربوط میشود، نمی‌گذاشتند حتی یک مجاهد از عراق زنده خارج شود. چه رسد به انتقال گسترده جمعی و سازمانی آنها که اگر با امنیت انجام گیرد، بزرگترین پیروزی مقاومت ایران محسوب میشود... » .
شرح یکایک توطئه‌ها و اقدامات بازدارنده رژیم و نحوه درهم شکستن و خنثی‌سازی آنها در جریان این انتقال بزرگ و تضمین امنیت و سلامت همه مسافران و مسئولان شناخته‌شده به مقصد، که در عین سکوت عمدی بدلایل اطلاعاتی و امنیتی، در هر نوبت با طرح و برنامه و اقدامات همه‌جانبه همراه بود، در این مختصر نمی‌گنجد و در حیطه این کمیسیون نیست. فقط یادآوری می‌کنیم که رژیم آشکارا اعلام کرد برای 830نفر از مجاهدین در نزد انترپل پرونده‌سازی جنایی کرده است تا به گفته خودش در هر کجا دستگیر و تحویل رژیم شوند (پاسدار شعبانی، خبرگزاری سپاه پاسداران-۴مرداد۹۵)...
