این روزها وقتی سیر حوادث و تحولات داخل میهن‌مان را دنبال می‌کنیم می‌بینیم که هر روز در گوشه‌یی از این میهن اسیر صدای اعتراضات و خروش مردم عاصی و خسته از بی‌عدالتی‌ها و نابرابریها و هزینه‌های کمرشکن زندگی بلند می‌شود. آن هم صرفاً تک صدایی و پراکنده، بلکه پیوسته و سازمان‌یافته! این صدا به‌خصوص وقتی با اپوزیسیون سازمان‌یافته ایران یعنی سازمان مجاهدین خلق گره می‌خورد، در رسانه‌های این رژیم انعکاس زیادی دارد. به‌طوری‌که یکی‌درمیان مجاهدین در آلبانی را با این تظاهرات و اعتراضات ارتباط می‌دهند!
علی‌الخصوص این سری اعتراضات نه فقط مربوط به یک بخش اجتماعی و یا یک قشر طبقاتی، بلکه در ابعاد توده‌یی و فراگیر خودش را بارز می‌کند. نمونه برجسته آن اعتصاب شجاعانه، یکپارچه و سراسری رانندگان کامیون بود که همه را غافلگیر کرده و حتی حمایتهای بین‌المللی را با خود همراه کرد. اعتراضات و اعتصاباتی که به‌واقع انعکاس صدای مردمی است که خواهان رهایی از این وضعیت اسفناک و تحقیر‌آمیز هستند که هم پایه‌های حاکمیت رژیم را به لرزه در آورده و هم جاپایی در محاسبات طرف‌حسابهای بین‌المللی باز کرده که نمونه برجسته آن حرفها و سخنرانی سرفصلی دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، در اتخاد تصمیم خطیرش بابت برون‌رفت از برجام بود. آنجا که به‌طور مشخص به تظاهرات و اعتراضات اجتماعی در ایران اشاره کرد. سخنرانی که به‌صورت یک بمب خبری صدا کرد و طیف‌بندی عظیمی را در سطح جهانی به‌وجود آورد.
اما آنچه که به مقاومت ایران و مجاهدین حاضر در آلبانی برمی‌گردد، خیلی صریح و واضح نقشه‌مسیر سیاسی‌شان را بیان و اعلام کرده‌اند.
خانم مریم رجوی، رئیس‌جمهور منتخب مقاومت ایران، به‌صراحت اعلام کردند: ”خلاصی از خطر اتمی رژیم در گرو خلاصی از تمامیت آن است و رژیم ولایت فقیه بدون تروریسم و سرکوب و تسلیحات کشتارجمعی وجود ندارد و هر گونه سرمایه‌گذاری بر روی این رژیم در آینده نیز مانند گذشته نافرجام و محکوم به شکست است“.
و اما در ورای این موضعگیری به‌غایت سنجیده و مسئولانه، مقاومت ایران، مجاهدین در آلبانی و دیگر کشورها اعلام کردند که راه‌حل سرنگونی آخوندها را از معبر استراتژی کانونهای شورشی در داخل ایران می‌جویند. طبعاً مجاهدین حاضر در آلبانی کسانی نیستند که بعد از ۳دهه مبارزه طاقت‌فرسا با این رژیم، بدون محاسبات دقیق مبارزاتی و علمی و عملی، روی خط و استراتژی مشخصی انگشت بگذارند.
بر همین مبنا آنچه که بر دوش تک به تک ما ایرانیان وطن‌پرست و آزادی‌خواه سنگینی می‌کند حمایت همه‌جانبه و بی‌دریغ از این راه‌حل استراتژیکی و بنیادین مجاهدین است.
علی‌الخصوص که هر روز شاهد صدای رسای تظلم‌خواهی کارگران، کشاورزان، غارت‌شدگان، فرهنگیان و دانشجویان و رانندگان خودروها در اشکال مختلف هستیم و می‌بینیم که چطور جانانه و با دستان خالی در مقابل نیروهای سرکوبگر انتظامی سینه سپر می‌کنند. با مشت گره‌کرده فریاد مرگ و نابودی خامنه‌ای و نظام ولایی‌اش را سرمی‌دهند و در این راه علاوه بر به‌جان خریدن دستگیری و شکنجه و زندان، آماج گلوله‌های مستقیم وحوش رژیم قرار می‌گیرند اما باز از خواسته و مطالبه اصلی‌شان که همانا برچیدن بساط غارت و چپاول است، کوتاه نمی‌آیند.
پس اگر امروز به حمایت از چنین خواسته و راه‌حل اصولی و درست مجاهدین برنخیزیم و به وظیفه ملی و میهنی خود قیام نکنیم فردا دیر خواهد شد و هم مایه پشیمانی.
باشد که در فردای آزادی میهن اسیرمان از چنگال این وطن‌فروشان خانمان بربادده؛ همگام و همصدا با مجاهدین و مقاومت ایران جشن رهایی برپا کنیم و مردمِ تشنه به عدالت و برابری را به سمت رفاه و آسایش رهنمون سازیم. پس با شعار ”پشت به دشمن، رو به میهن“ همگی به پیش.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر