رژیم ضدبشری آخوندی روز ۲۳ فروردین (۱۲ آوریل) جوانی ۲۷ساله به‌نام رحمان حسین‌پور را در حالی که از بیماری روانی رنج می‌برد، در زندان تبریز بدار آویخت. وی روزانه حدود ۳۰قرص آرام بخش مصرف می‌کرد و در بند روان درمانی بستری بود. در روز ۱۵فروردین نیز یک زندانی بیمار دیگر در زندان تبریز پس از چهار سال حبس اعدام شده بود. در روز ۲۲فروردین نیز در همین زندان دو برادر بیمار پس از مراجعه به بهداری زندان مورد ضرب و شتم قرار گرفته و سپس به سلول انفرادی منتقل شدند.
اعدام زندانیان بیمار و یا بدرفتاری با آنان نقض بسیاری از معاهدات بین‌المللی است که ایران عضو و امضا کننده آنهاست.
این جنایتها گوشه‌یی از وضعیت وخیم زندان تبریز و فشار فزاینده بر زندانیان است. ۷۰۰۰زندانی تلنبار شده در این زندان، به‌خاطر فقدان ابتدایی‌ترین امکانات درمانی حتی یکبار در سال هم ویزیت نمی‌شوند. بیش از دو ماه است به بهانه تعمیر آشپزخانه به زندانیان فقط برنج و سوپ داده می‌شود و با توجه به این‌که زندانیان استطاعت مالی خرید مواد غذایی ندارند به سوءتغذیه مبتلا شده‌اند. پتو و تختخواب در بندها به تعداد زندانیان وجود ندارد و نیمی از زندانیان مجبورند بدون کمترین امکانات بر روی زمین استراحت کنند. هر گونه اعتراض زندانیان با سرکوب و ضرب و شتم پاسخ داده می‌شود.
زندانیان زندان گوهردشت نیز از کیفیت پایین غذا، نبود امکانات درمانی و فقدان سیستم گرمایش رنج می‌برند. زندانیان مجبورند کلیه امکانات از هزینه درمان گرفته تا مواد غذایی و استقراری را با هزینه شخصی خود بپردازند. زندانیان بند 10 این زندان بیش از یک سال است بر اثر خرابی سیستم گرمایشی به آب گرم دسترسی ندارند.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
27 فروردین 1396 (16 آوریل 2017)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر