اين زنداني سياسي سابق نوشته است:
«عید نوروز 1394 در سلول انفرادی بودم؛ اما نوروز 1395 در بند زنان اوین تصمیم گرفتم، سبزه ی نوروز را در یک کفشم سبز کنم. دانه ها جوانه می زدند و قد می کشیدند. بعضی از هم بندی هایم می گفتند وقتی به این کفش که انگار زندگی از درون آن تراوش کرده، نگاه می کنیم، قدم هایمان استوارتر می شود».
آتنا ادامه مي دهد: «چند ماه از بازگشتم به آغوش خانواده می گذرد؛ مادرم می گوید، یا این کفش را دیگر به پا نکن و ... یا به دلیل کهنگی اش آن را دور بینداز! به او می گویم: این کفش پاره پاره هم که شود، بارها و بارها وصله اش می زنم و به پا می کنم... هر نوروز به یاد تمامی زندانیان"غیر سیاسی و سیاسی ایران" هر گام را به سبزه ای می آرایم تا به رنگ سرخ یک
ماهی تنگ خیره شود، شاید رنگ سپیدی به رهایی گره خورد!» (برگرفته از صفحه فیسبوک آتنا فرقدانی – 1فروردين 1396)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر