شبنم مددزاده یکی از برجسته ترین فعالین دانشجویی است که به خاطر فعالیتهایش در دانشگاه و طلب حقوق دانشجویان، مدت ۶ سال را در زندان سپری کرد. وی اخیراً موفق شد که از ایران خارج بشود و درباره شرایط وحشتناک در ایران و در داخل زندانهای زنان دست به افشاگری بزند. پایگاه خبری اینترنشنال بیزنس تایمز انگلیس مصاحبه ای با او داشت که روز ۶ آذر ۹۵ منتشر شد. قسمتهایی از این مصاحبه را که توسط کالم پتن انجام شده در
:زیر مشاهده می کنید
شبنم مددزاده 29ساله محکومیت ۵ساله زندان خود را به مدت 6سال در برخی از منفورترين زندان های به شدت سیاسی شده سيستم كيفری قضائيه گذراند. مددزاده از طریق ارسال مخفیانه نامه هایی از زندان، توجه را به سوی شرایط اغلب وحشتناکی که او و هزاران زن دیگر با آنها مواجه هستند جلب کرد
مددزاده در یک مصاحبه تلفنی به اینترنشنال بیزنس تایمز گفت <هر لحظه، ثانیه به ثانیه می توانی مرگ را حس کنی. بازجویان هر روز درباره اعدام حرف می زنند و هر روز تو فکر می کنی که اعدامت می کنندم
مددزاده توضیح داده که در زندان رجایی شهر در یک اتاقی بود که به آن «کریدور» می گفتند. جایی که۲۰۰ زن به صورت فشرده در آن جا داده شده بودند، با فقط دو توالت و آب آشامیدنی غیربهداشتی. چراغها را هیچوقت خاموش نمی کردند تا زندانیان را از خوابیدن در میانه وعده های خشونت بار بازجویی محروم کنند
مددزاده گفت :قتی من زیر بازجویی بودم به صورت فیزیکی هم شکنجه می شدم. ۵ یا ۶ مرد دور مرا می گرفتند و و وقتی از من سوال می کردند همزمان مرا می زدند، مویم را می کشیدند و به بدنم ضربه می زدند
بازجویان مددزاده امیدوار بودند که او سازمان مجاهدین خلق ایران را محکوم کند، گروه اپوزیسیونی که رژیم ملایان آن را در ایران ممنوع اعلام کرده است و خواستار سرنگونی رژیم اسلامیست ها است
«من هنوز می توانم چهره آن دختری که به من گفت شش بار توسط یک پاسدار مورد تجاوز قرار گرفته را تصور کنم. قلب من به خاطر او شکست و وقتی به او گوش می کردم فقط گریه می کردم چون در زندان بودم و کاری از دستم برای آنها برنمی آمد. به خودم گفتم، تو باید صدای این زنان باشی چون که این راه حمایت از این زنان و نبرد با رژیم است
مددزاده گفت :من معتقدم که همه این زنان قربانیان این رژیم هستند. بدون کوچکترین حقی برای هیچکدام از زندانی ها و به طور خاص برای زنان در ایران. آنها هیچ حقی ندارند و هنوز هم امنیت یا کسی که به آنها کمک کنند ندارند
مددزاده در یک مصاحبه تلفنی به اینترنشنال بیزنس تایمز گفت <هر لحظه، ثانیه به ثانیه می توانی مرگ را حس کنی. بازجویان هر روز درباره اعدام حرف می زنند و هر روز تو فکر می کنی که اعدامت می کنندم
مددزاده توضیح داده که در زندان رجایی شهر در یک اتاقی بود که به آن «کریدور» می گفتند. جایی که۲۰۰ زن به صورت فشرده در آن جا داده شده بودند، با فقط دو توالت و آب آشامیدنی غیربهداشتی. چراغها را هیچوقت خاموش نمی کردند تا زندانیان را از خوابیدن در میانه وعده های خشونت بار بازجویی محروم کنند
مددزاده گفت :قتی من زیر بازجویی بودم به صورت فیزیکی هم شکنجه می شدم. ۵ یا ۶ مرد دور مرا می گرفتند و و وقتی از من سوال می کردند همزمان مرا می زدند، مویم را می کشیدند و به بدنم ضربه می زدند
بازجویان مددزاده امیدوار بودند که او سازمان مجاهدین خلق ایران را محکوم کند، گروه اپوزیسیونی که رژیم ملایان آن را در ایران ممنوع اعلام کرده است و خواستار سرنگونی رژیم اسلامیست ها است
«من هنوز می توانم چهره آن دختری که به من گفت شش بار توسط یک پاسدار مورد تجاوز قرار گرفته را تصور کنم. قلب من به خاطر او شکست و وقتی به او گوش می کردم فقط گریه می کردم چون در زندان بودم و کاری از دستم برای آنها برنمی آمد. به خودم گفتم، تو باید صدای این زنان باشی چون که این راه حمایت از این زنان و نبرد با رژیم است
مددزاده گفت :من معتقدم که همه این زنان قربانیان این رژیم هستند. بدون کوچکترین حقی برای هیچکدام از زندانی ها و به طور خاص برای زنان در ایران. آنها هیچ حقی ندارند و هنوز هم امنیت یا کسی که به آنها کمک کنند ندارند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر