مریم رجوی در جریان دیدار از مجمع پارلمانی شورای اروپا در استراسبورگ، به دعوت آقای تینی کوکس رهبر گروه اتحاد چپ‌های اروپا، در جلسه رسمی این گروه شرکت کرد و پیرامون قیام ایران، انگیزه‌ها و خواستهای قیام‌آفرینان و خواست مردم ایران برای آزادی دستگیرشدگان قیام، سخنرانی کرد و به سوالات نمایندگان پاسخ داد.
جلسه رسمی گروه اتحاد چپ‌های اروپا به ریاست آقای تینی کوکس برگزار شد. در این اجلاس مریم رجوی گفت:
من امروز آمده‌ام تا صدای معترضینی باشم که هم‌اکنون در زندان و تحت شکنجه قرار دارند.
برای سالیان، به غلط تصور می‌شد که طبقه کارگر و افراد با درآمد کم پایگاه قدرت رژیم هستند. اعتراضات اخیر نشان داد که این حقیقت ندارد.
ایران یک کشور ثروتمند است که ۷۰درصد شاغلان آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند. کارگران در بسیاری از کارخانه‌ها در سراسر کشور حقوق ماهانه خود را برای ماهها دریافت نکرده‌اند. با این‌حال درآمد عظیم نفت و هم‌چنین پول‌های آزاد شده بعد از توافق هسته‌یی صرف جنگ و ویرانی در منطقه می‌شود.
آخوندها از برجام برای تشدید نقض حقوق بشر در ایران و جنگ در خاورمیانه استفاده کردند. در حالی که یکی از شعارهای مردم در اعتراضات این بود که «سوریه را رها کن، فکری به حال ما کن».
تظاهرات مردم در اعتراض به گرانی شروع شد ولی خیلی زود تبدیل به خواستهای سیاسی شد.
مردم ایران به این نتیجه رسیده‌اند که تا زمانی‌که رژیم ولایت فقیه در قدرت است، این درد و رنج ادامه دارد. ثروت کشور در دست درصد اندکی از مردم است. سرمایة شخص خامنه‌ای بیش از ۹۵میلیارد دلار ارزیابی شده است.
پیام قیام مردم ایران بسیار واضح و بلند است: زمان تغییر رژیم فرا رسیده است.
بگذارید روشن کنم که تغییر رژیم وظیفه مردم و مقاومت ایران است و نه هیچ کس دیگر.
ما، هم مداخله نظامی در ایران و هم سیاست استمالت از رژیم را رد می‌کنیم.
اعتراضات اخیر نشان داد که مردم ایران تغییر بنیادین می‌خواهند.
آن‌ها خواهان یک جمهوری حقیقی هستند: یک جمهوری که با اراده آزاد مردم برپا می‌شود.
نمایندگان محترم،
اجازه بدهید که توجه شما را به وضعیت حقوق بشر در ایران، به‌طور خاص از زمانی‌که اعتراضات شروع شد جلب کنم. طی این اعتراضات ۵۰تن از اعتراض‌کنندگان کشته شدند. برخی در خیابان و برخی در بازداشت و زیر شکنجه. اما با این‌حال اروپا همچنان ساکت است. من هیچ اعتراضی از هیچ کدام از دولت‌های اروپایی به خاطر کشتار معترضان تحت شکنجه نشنیده‌ام. چرا؟
۸۰۰۰ نفر به‌خاطر شرکت در اعتراضات دستگیر شده‌اند. کجاست آن خشمی که انتظار می‌رفت در اروپا مشاهده شود؟
کجا هستند مدافعان حقوق بشر تا صدایشان را در حمایت از آن‌هایی‌که در زندان‌ها زجر می‌کشند، بلند کنند.
من امروز به این‌جا آمده‌ام تا از شما بخواهم که صدای آن بازداشت‌شدگان باشید که اکنون در خطر مرگ و زیر‌شکنجه هستند.
من از گروه شما و مجمع پارلمانی شورای اروپا می خواهم که کشتار معترضین در زندان را قویا محکوم کنید و از همه دولت‌های اروپایی بخواهید دست به اقدامات عملی برای آزادی زندانیان بزنند.
از دولت‌های خود بخواهید که دست به اقدام بزنند. و روابط با رژیم ایران را به آزاد کردن بازداشت‌شدگان و دیگر زندانیان سیاسی مشروط کنند. من هم‌چنین از شما می‌خواهم از کمیسر عالی حقوق بشر بخواهید که یک کمیسیون تحقیق در در مورد دستگیری‌های خودسرانه و مرگ معترضین در زندان تشکیل دهد.
از دولت‌های خود بخواهید تا در کنار مردم ایران در مبارزه به‌حق و مشروعشان برای یک ایران آزاد قرار بگیرند.
خواستهای من و هم‌چنین خواستهای هموطنانم از این قرار است:
آزادی فوری زندانیان قیام
آزادی بیان و اجتماعات
لغوسركوب زنان و لغو حجاب اجباری زنان
همین امروز. بعداز ۳۹ سال دیگر كافی است.
از همه شما متشکرم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر