در پی پذیرش شکایت زندانی سیاسی مریم اکبری منفرد توسط گروه کاری ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل و رسیدگی به پرونده برادر و خواهرش که در کشتار سال ۶۷ اعدام شده اند، گلرخ ابراهیمی ایرایی، زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین طی نامه سرگشاده ای که از زندان به بیرون فرستاد، این اقدام را گامی مثبت برای دادگاهی کردن ناقضان حقوق بشر خواند. در بخش هایی از این نامه آمده است:
کمتر از چهار دهه پیش در میان شور و هیجان انقلابی ها، آنان که سر در پی قدرت داشتند با لگد زدن به آرمان های فرزندان این خاک بر کرسی این حکومت تکیه زدند...
به پاسخ آری یا خیری هزاران نفر را راهی جوخه های آتش و چوب های دار کردند و جنازه های بی جانشان را به مقصد گورهای دسته جمعی روانه نمودند تا به خیال خود یادشان را از اذهان مردم پاک کنند...
بودند در این سالها بسیاری که دغدغه خون های به ناحق ریخته شده را داشتند اما آنچه لازم است حضور خانواده هاست، به عنوان شاکی خصوصی. تا همچون مریم مستقیما پیگیر پرونده کشته شدگان خانواده شان شوند. مریم یک نفر نیست. او هزاران تنی است که اعضای خانواده شان را از دست داده اند.
عدم واکنش و همراهی ما این امکان را فراهم می کند تا اتفاقات هولناک دیگری رقم زده شود.
به جاست که صدایی باشیم برای بلندتر شنیده شدن صدای آنانی که فریادشان سالهاست بر آسمان این شهرطنین انداز است و اعلام کنیم ما همه یک دادخواه هستیم بر جنایات خونین دهه ۶۰.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر