زوزه‌های تأخیری اما درد آلود آخوند روحانی از شکست مأموریت وزیر خارجه‌اش برای جلوگیری از اجلاس بزرگ مقاومت به هوا برخاست. اما خیلی زود توسط باند رقیب بر سر خودش شکست
آخوند روحانی روز 21تیرماه 96 در جلسه هیأت دولتش هم برای خالی کردن سوز دلش و هم برای خوشایند ولی‌فقیه ارتجاع گفت: «تروریستهایی بودند در ایران که متأسفانه امروز برخی شون در اروپا پناه دارند و ما یادمان نرفته این جنایتهای بزرگی که منافقین در کشورمون انجام دادند».
روزنامه حکومتی وطن امروز هم سوزش نظام از اعتلای جنبش دادخواهی مردم ایران را در واکنش به اظهارات آخوند روحانی بارز کرد و نوشت: «اظهارات روحانی در حالی است که در جریان انتخابات دوره دوازدهم ریاست‌جمهوری در اردیبهشت‌ماه امسال، یک جریان داخلی با مدیریت رسانه‌های خارجی و داخلی به بهانه رقابت با سید ابراهیم رئیسی ، تلاش کرد از (مجاهدین) حمایت کرده و اصطلاحا جای جلاد و شهید را عوض کند. آنها به‌خاطر برخورد اواخر دهه 60 با (مجاهدین) و اعدام آنها، به سید ابراهیم رئیسی تاختند. عمده این رسانه‌ها رسانه‌های حامی حسن روحانی در انتخابات بودند. نکته تأسف‌آور این‌که حسن روحانی نیز در تبلیغات خود به‌گونه‌یی حرف زد که القائات این رسانه‌ها در حمایت از (مجاهدین) و علیه نظام تقویت شد. در حالی که رسانه‌های حامی روحانی با حمله به رئیسی تلاش می‌کردند به بهانه انتخابات، از (مجاهدین) حمایت کنند و آنها را مظلوم جلوه دهند، حسن روحانی در اقدامی عجیب و البته مشکوک به رقیب حمله و از واژه «اعدام» استفاده کرد. روحانی ۱۸اردیبهشت در جریان سخنرانی خود به‌مناسبت افتتاح راه‌آهن در همدان گفت: «اردیبهشت ۹۶ هم یکبار دیگر مردم ایران اعلام می‌کنند آنهایی که در طول ۳۸سال فقط اعدام و زندان بلد بودند را قبول ندارند».
استفاده او از واژه اعدام، درست در بحبوحه حمله برخی رسانه‌های حامی او به سیدابراهیم رئیسی به بهانه حمایت از (مجاهدین) باعث شد انگاره مظلوم‌نمایی (مجاهدین) تقویت شود، کما این‌که سردسته (مجاهدین) نیز پس از انتخابات به این موضوع اشاره کرد.
حالا 2ماه پس از آن اظهارنظر، حسن روحانی که این روزها مواضع متفاوتی نسبت به آنچه در انتخابات نشان داد، می‌گیرد، به انتقاد از (مجاهدین) پرداخته و آنها را داعشی‌های دهه 60 ایران می‌خواند». (وطن امروز 22تیر).
کیهان خامنه‌ای هم در سوزش از استیصال ولی‌فقیه در نوشیدن زهر توتال بار دیگر به فغان آمد و نوشت: «وقتی فرانسه روز هفتم تیر! میزبان اجلاس قاتلان 17هزار شهید ایرانی می‌شود آن هم با شعار «براندازی» و بلافاصله، دولت با امضای قرارداد بزرگ توتال، به این کشور دستخوش می‌دهد، دو پیام بیشتر ندارد. یک پیام از سوی فرانسه به جهانیان و یک پیام هم از سوی دولتمردان کشورمان به جهانیان. پیام دولت فرانسه اما این است: «وقتی قبل از انعقاد یک قرارداد بزرگ اقتصادی با تهران، میزبان نشستی با عنوان براندازی جمهوری اسلامی می‌شویم، و (نظام) هم بدون اعتراض جدی این قرارداد را امضاء می‌کند یعنی، دولتمردان این کشور خود را در چنان شرایط بغرنجی می‌بینند که حاضرند، با کشورهایی که حتی به‌دنبال براندازی آنها هستند هم وارد معامله شوند!» نتیجه این پیام هم کاملاً روشن است: «تحقیر»
در چنین شرایطی، وقتی (نظام) بدون اعتراض به این میزبانی چنین قراردادی را امضا می‌کند، خواسته یا ناخواسته پیام دشمن را تأیید کرده است. شاید اگر دولت برای حفظ ظاهر هم که شده، به نشانه اعتراض، امضای این قرارداد ولو پرابهام را به تأخیر می‌انداخت، خسارت آن کمتر بود.
قرارداد توتال با ابهامات جدی که دارد اگر ادامه یابد، فقط به خسارت اقتصادی منجر نخواهد شد. فرانسه، اعتبار، شأن و آبروی جمهوری اسلامی را هم با آن حاشیه‌هایش در پاریس، نشانه گرفته است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر