خانم رئیس‌جمهور، مریم گرامی،
پاتریک کندی عزیز،
دوستان عزیز مجاهد خلق که در این سالن یا در شهرهای اروپا و در آن سوی اقیانوس اطلس حضور دارید،
خانمها و آقایان، دوستان عزیز،
در سال ۱۹۸۸ ما در فرانسه بودیم، در املاک خانوادگی‌مان. زندگی زیبا بود. تا آنجا که یادم هست آفتاب می‌درخشید و ما از زندگی لذت می‌بردیم. در این سال ۱۹۸۸ به یاد ندارم که صحبتی از کشتار ۳۰هزار نفر شده باشد، در حالی‌که ماه ژوئیه ۱۹۸۸ ماه وحشتناکی بود. چون در این ماه برخی از این ۳۰هزار زندانی را بدار آویختند. برخی دیگر را به جوخه آتش سپردند اما ارجح بر بدار آویختن بود، چون (گر چه می‌دانم این کلمات تکان‌دهنده هستند) بدار آویختن کم‌خرج‌تر است، کم سر و صداتر است و بهتر می‌شود مانع واکنشهای احتمالی بعد از آن شد.
در این سال ۱۹۸۸ فرزندانم کودک بودند. هر کدام این ماههای تعطیلات را در خاطراتشان حفظ کرده‌اند. همان موقع، هم‌چنان که اشاره فرمودین، کودکان ۱۳ساله، کمتر از ۱۳ساله بدار آویخته می‌شدند، زنان حامله بدار آویخته می‌شدند و همچنین کهنسالان.
به همین دلیل ما امروز بعدازظهر به اینجا آمده‌ایم، به اورسوراوآز آمده‌ایم، خانواده بزرگ ما در سراسر جهان از برلین و کانادا تا سایر شهرها گردهم آمده است. چون ما مبارزان آزادی هستیم، ما شیفته آزادی هستیم. شاید ما حق این را نداشته باشیم که بگوییم مبارزان آزادی هستیم، چون در آمریکایی زندگی می‌کنیم که کشور امنی است، در فرانسه‌ای زندگی می‌کنیم که کشور امنی است. پس خیلی ساده است که بگوییم که مبارزان آزادی هستیم، در حالی‌که هم‌چنان‌که سخنرانان مختلفی آن را بیان کردند رزمنده مقاومت بودن کار بسیار دشوارتر و خطرناکتری در ایران و در تهران است. ولی به هر حال ما به این خاطر در اینجا هستیم. چون باید به یاد بیاوریم، باید یاد آنها را گرامی بداریم و باید حسابرسی کنیم. آنها باید بهای کارشان را بپردازند. باید محاکمه شوند. باید تنبیه و مجازات شوند، باید به‌شدت مجازات شوند، گر چه مجازات آنها هیچ‌گاه نمی‌تواند شدتی را داشته باشد که باید داشته باشد. به همین دلیل باید به مبارزه ادامه داد. باید همه با هم مبارزه کنیم.
من گفتم که همه عضو یک خانواده هستیم، همه از اردوی آزادی هستیم. شاید صفتی که بشود برای حکومت ایران بکار برد کلمه «سم» باشد. این حکومت خطرناک است، سمی است، به حدی که قابل‌تصور نیست. سم است، استبداد است، البته برای ایران و مردم ایران، ولی همچنین برای کل خاورمیانه هم سمی و خطرناک است، برای کل جهان خطرناک است.
یادم نمی‌آید چه کسی گفته است که ما در جهانی خطرناک زندگی می‌کنیم با مشکلات زیاد، عدم تعین‌های زیاد، با توطئه‌های زیاد. حکومت آخوندها بین همه این خطرها خطرناک‌ترین است و حکومتی زهرآگین است که باید از شر آن خلاص شد.
این هم دلیل دیگری است که به‌خاطر آن در اینجا در اورسوراوآز و در اقصی نقاط جهان هستیم و نباید غافل بشویم چون همان‌طور که در ویلپنت و در نقاط دیگر دیدیم، اراده‌ای برای این‌که ما را از بین ببرد (ببخشید که خودم را با شما جمع می‌زنم) حی و حاضر است.
من مانند بسیاری دیگر علاقه خاصی به خانواده کندی دارم، بنابراین نقل‌قول می‌کنم از پاتریک کندی که گفت: «من ایرانی هستم». اجازه بدهید یادآوری کنم که عمویتان هم در برلین گفت: «من برلینی هستم». پس اجازه بدهید در اورسوراوآز و در همه شهرهایی که در آن گرد هم آمده‌ایم با هم فریاد برآوریم که «ما همه ایرانی هستیم». ما ایرانی هستیم و می‌خواهیم آزاد باشیم، ما مجاهدین خلقیم، ما مبارزان آزادی هستیم. چون حکومت آخوندها ایران نیست. ایران دارای آلترناتیوی است که توسط مریم رجوی نمایندگی می‌شود و شما، مریم رجوی چه خوب مبارزه‌تان را پیش می‌برید، مبارزه‌یی برای ایرانی آزاد و ایران همه ما.
فکر می‌کنم وقت آن رسیده که آلترناتیو محصول خود را بدهد، هم برای مردم ایران، هم برای کل جهان.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر