روز سه‌شنبه ۲مرداد ۹۷ جمعی از مردم و دوستداران شاعر نامدار ایران زنده یاد احمد شاملو در سالگرد فقدانش مزار وی را در امامزاده طاهر کرج گل گذاری کردند. جوانان شرکت کننده در این مراسم با مأموران سرکوبگر انتظامی و مزدوران لباس‌شخصی که قصد متفرق کردن آنها را داشتند، درگیر شدند.
بزرگ مرد شعر معاصر ایران
دوم مرداد، سالگشت خاموشی شمع خورشید شعلهٔ شعر و ادب معاصر ایران، احمد شاملو (ا. بامداد) است. «شاعرشاعران» از نادره هنرمندانی بود که به روح دیریاب و آسان‌گریز شعر و جان سیال زندگی دست یافته بود؛ از این‌رو «هرگز از مرگ و دستان شکننده‌تر از ابتذال آن نمی‌هراسید»؛ با این همه در سرزمینی سر بر سریر خاکستری مرگ نهاد که به‌قول خودش «مزد گورکن در آن از بهای آزادی آدمی افزون بود»
اگر در ایران حکومتی دموکراتیک و مردمی در قدرت بود، بی‌تردید از او آن گونه که شایان مفاخر ادبی و قهرمانان ملی است قدردانی می‌شد، و جا داشت مجسمه‌اش آذین‌بخش موزه‌ها، کتابخانه‌ها، دانشگاهها، تالارهای ادبی، انجمنهای شب شعر باشد. اما چه می‌شود کرد در روزگاری که در آن «سنگ‌ها بسته و سگ‌ها را گشاده‌اند»، گزمه‌های شعرکش و فاتلان شعور، آزادی و فرهنگ، این بار نیز حتی از یک گردهمایی کوچک و آزادانه، بر مزار بی‌تکلف او در امامزاده طاهر مانع شدند، و آن را با بگیر و ببنند و پراکندن مدعوین و ایجاد فضای تهدید و ارعاب، به کام برگزار کنندگانش تلخ کردند.
اینک ماییم، در جستجوی آزادی، در این‌سو، بناگزیر تبعیدگشتگان خاک‌های غربت، و قلب حساس و ایست‌ناپذیر شاملو، در آن‌سو، خفته در قطعه خاکی که بارها از سوی شحنگان کبود چهرهٔ ارتجاع مورد یورش قرار گرفته است. اینک ماییم شکسته دلان جریحه‌دار و آنک اوست با سنگ مزاری بارها درهم‌شکسته و محروم از دیدار نگاههایی که عاشق او و شعر بی‌مرگ اویند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر