پایگاه خبررسانی ایلاف در مطلبی به قلم نزار جاف نویسنده سرشناس کرد با اشاره به قیامهای اخیر مردم ایران به نقش مجاهدین به اعتراف رژیم اشاره کرده و می‌نویسد: بسیاری مسائل و موضوعات مبهم و نامفهوم در رابطه با ایران وجود دارد نظیر این‌که چه چیز برای جمهوری اسلامی ایران دردسری بزرگ و مشکل ایجاد می‌کند و او را در وضعیتی قرار می‌دهد که احساس ترس و نگرانی نسبت به چالشها و تهدیدات قریب‌الوقوع خارجی یا داخلی نماید؟
اعتراف به نقش مجاهدین در قیام
اگر چه گاهی اوقات مانند آنچه در قیام اخیر اتفاق افتاد با شیوه القاء تئوری توطئه بارز می‌شود و بواسطه آن اقشار به‌پاخاسته مردم را با سازمان مجاهدین خلق که در داخل فعال است و ایالات متحده آمریکا و اسراییل مرتبط می‌سازند و همه آنها را در یک جبهه و جمهوری مذهبی افراطی را در جبهه دیگری قرار می‌دهند.
سؤال این است که برای تهران درمان و حل و فصل مشکل داخلی ساده‌تر می‌باشد یا حل مسائل خارجی؟ به عبارت دیگر آیا حل و فصل توافق اتمی و مشکل دخالتهای رژیم و برنامه موشکی آن آسانتر و در دسترستر است یا حل مشکل آزادی که مردم خواهان آن هستند و مشکل بحران آب و خشک شدن منابع آبی و بحران اقتصادی؟
استفاده از عامل خارجی برای تضمین امنیت داخلی و مقابله با قیام
یک ملاحظه مهم وجود دارد که بایستی آن را در مسیر و اسلوب جمهوری اسلامی در حل و فصل مشکلات و جلوگیری از آن در نظر بگیریم. این اسلوب در استفاده مستمر از عامل خارجی برای تضمین امنیت و ثبات داخلی نهفته است. به‌طور مثال دخالت بی‌پایان در امور کشورهای منطقه و ایجاد مشکل در آنها در اساس برای منحرف کردن توجهات مردم ایران از مشکلات داخلی است و هدفش مشغول کردن آنها به مسائل خارجی می‌باشد خصوصاً بعد از آن که آن را با برخی چاشنیهای فرقه‌ای مانند حمایت از مراقد مقدسه مثلاً در سوریه و عراق پیوند می‌زند.
رژیم ایران توان مقابله با قیام در داخل را ندارد
توافق اتمی که جمهوری اسلامی در اواسط ژوئیه ۲۰۱۵ امضاء کرد به‌دلیل فشار مشکلات داخلی فوق‌العاده‌ای بود که این رژیم را به لرزه انداخته و وضعیتی انفجاری ایجاد نموده بود. لذا عامل خارجی همواره به اجبار متأثر از عامل داخلی و نه بالعکس بوده است. به این معنی که تهران می‌تواند مشکلات خارجی خود را به هر شیوه‌ای حل کند ولی توانایی حل معضلات داخلی را ندارد.
اعتراف مهره‌های رژیم به ناتوانی در حل مشکلات
مصطفی هاشمی طبا عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام به درستی اعتراف نمود: در حال حاضر مشکل ما توافق اتمی و سیاست خارجی نیست چرا که همه این اوضاع قابل تغییر است اما موضوعی که نمی‌توان آن را تغییر داد و کشور را به سمت نابودی رهنمون می‌شود کمبود آب است که اگر درمان نشود ایران و جمهوری اسلامی نابود می‌شوند. همین وضعیت در مورد موضوع حقوق‌بشر و زنان و بحران اقتصادی و قس علی ذلک وجود دارد. پس اینها دردها و مسائل کشنده ایست که مشکلاتی مزمن و علاج ناپذیر ایجاد می‌کند و جز با تغییر ریشه‌ای نظام سیاسی در ایران حل و فصل نمی‌شود. این واقعیتی است که تهران با آن روبه‌رو است و کسی مانند هاشمی یا غیرهاشمی را بر آن می‌دارد که به آن اعتراف کند.
ترس نظام از مجاهدین و قیام مردم است نه دشمن خارجی
مشکلات داخلی دغدغه و بزرگترین چالش برای جمهوری اسلامی ایران است و اگر فردی از آنها سؤال کند که آیا ایالات متحده و اسراییل و عربستان و غیره خطری مؤکد برای این رژیم هستند یا مردم ایران و مثلاً سازمان مجاهدین خلق، جواب واقعی این است که تهران از مردم و سازمان مجاهدین خلق بیشتر میترسد زیرا که این رژیم را رد کرده و برای سرنگونی و تغییر آن مبارزه می‌کنند. بنابراین مشکل پایه‌یی رژیم ایران مشکل داخلی می‌باشد و این موضوعی است که رژیم را به شکست کشانده و ناتوان می‌سازد. گردهمایی‌های سالانه مقاومت ایران تلاشی است در جهت تأکید بر همین امر.
گردهمایی سالانه مجاهدین صدای قیام مردم ایران
گردهمائیهای سالانه مقاومت ایران تلاشی است در جهت تأکید بر همین امر. لذا موضوع و محور گردهمایی آتی سالانه مقاومت ایران #FreeIran۲۰۱۸ در پاریس که در اواخر ژوئن جاری برگزار می‌شود به‌طور مشخص برای مردم ایران بسیار پرمعنا خواهد بود زیرا پلیدیهای ۴۰ساله جمهوری اسلامی را در معرض دید جهانیان قرار می‌دهد تا آن را به نظاره برخیزند و از سویی مصیبت و تراژدی مردم ایران با جمهوری اسلامی که زبانی دراز و گوشی ناشنوا دارد را درک کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر