زندانیان سیاسی رامین حسین پناهی و زانیار مرادی که توسط قضاییه جنایتکار خامنه‌ای به اعدام محکوم شده‌اند با انتشار نامه‌یی سرگشاده به مردم ایران خواهان شکستن سکوت در مقابل جنایتهای حاکمیت آخوندی شدند.
آنان در نامه خود با نام بردن از مجازات اعدام به‌عنوان "رعب آورترین ابزار حذف دگراندیشان" می‌نویسند:
سکوت خود را شکسته تا دیگر سیستم و حاکمیت آن نتواند از ناآگاهی سیاسی و تحریف اذهان عمومی و با ایجاد تفرقه در میان مردم، به سیاستهای تا کنونی خود ادامه دهد.
این دو زندانی سیاسی هموطن کرد که در زندانهای مرکزی سنندج و گوهردشت زندانی هستند در قسمتی از نامه خود خطاب به مدافعان حقوق‌بشر و مردم شریف ایران نوشته‌اند:
اعدام و حذف فیزیکی انسان از شیوه‌های کهن مجازات در دنیای سنتی و سده‌های باستان است. دولتهای مرکزی ایران از همان ابتدای شکل‌گیری انقلاب مشروطه، که در منطقه بی‌سابقه بود و می‌توانست جامعه‌ای دموکراتیک را به‌دنبال داشته باشد، با توهمات ملی‌گرایانه توأم با سرکوب، مجازات اعدام را به‌عنوان ابزاری برای حذف مخالفان سیاسی خود مفروض و این رویه تا به امروز تداوم داشته و به مجازات اعدام، این رعب‌آورترین ابزار حذف دگراندیشان، توسل جسته‌اند.
امیدواریم مدافعان حقوق‌بشر و عموم خلق شریف ایران، ضمن هم دردی و حمایت از خواسته‌های مردم کُرد با ذکاوت و صبر از ما حمایت و از بی‌اعتنایی نسبت به اعدام و سرکوب‌های موجود و جاری در کُردستان بکاهند.
اعدامهای سیاسی در کردستان امری عادی است
در ادامه نامه زندانیان سیاسی رامین حسین پناهی و زانیار مرادی آمده است:
امیدواریم مسأله اعدامهای سیاسی در کردستان، که متأسفانه در این سالها به امری عادی مبدل گشته، منجر به اتحادی یکپارچه علیه اعدامها و سرکوبها گردد. هم‌چنین آرزومندیم در آینده‌ای نه چندان دور در ایران شاهد تحقق دولتی مبتنی بر آزادی و برابری با حفظ به‌رسمیت‌شناختن حقوق تمامی خلقهای ایران باشیم که دموکراسی، آزادی و صلح پایدار را به ارمغان بیاورد.
خاطر نشان می‌شود که زندانی سیاسی زانیار مرادی که همراه با برادر خود لقمان از ۹سال پیش در زندان به‌سر می‌برند در تاریخ ۱۱مرداد ۱۳۸۸ توسط نیروهای امنیتی رژیم در شهر مریوان در استان کردستان بازداشت شدند. آنها به مدت ۹ماه در بازداشتگاه ستاد خبری اداره اطلاعات شهر سنندج (وزارت اطلاعات)، برای اخذ اعترافات اجباری «تحت فشار و شکنجه شدید روحی و جسمی» قرار گرفتند و پساز نزدیک به ۶ماه به زندان مرکزی سنندج و از آنجا به بند ۲۰۹ زندان اوین تهران منتقل شدند. زانیار و لقمان مرادی اول دیماه سال ۱۳۸۹ در شعبه ۱۵بیدادگاه انقلاب تهران به ریاست دژخیم صلواتی محاکمه و به اتهام «محاربه از طریق عضویت در یک گروه مخالف نظام و ترور فرزند امام جمعه رژیم در مریوان» به اعدام در ملأعام محکوم شدند.
لقمان و زانیار مرادی در مراحل مختلف دادرسی و همین‌طور از طریق انتشار نامه‌هایی اتهامات منتسب به خود را تکذیب کردند و طرح چنین پرونده‌یی را با اغراض سیاسی دانستند که آنان را در جایگاه قربانیان قرار داده است.
این دو زندانی سیاسی هموطن کرد اعلام کرده‌اند که اعترافاتشان تحت شکنجه و به اجبار بوده است، آنها گفته اند: ما قربانیان شکنجه‌های بیرحمانه‌ٔ اداره اطلاعات سنندج هستیم و تمام اتهاماتی که به ما زده‌اند را تکذیب می‌کنیم و هیچ‌کدام از این اتهاماتی که به ما زده‌اند را قبول نداریم، از تمام گروهها و سازمانهای حقوق‌بشر تقاضامندیم که با عاملان شکنجه‌های بیرحمانه اطلاعات سنندج برخورد قانونی کنند.
زندانی سیاسی رامین حسین پناهی نیز که بیدادگاه رژیم در سنندج روز پنجشنبه پنجم بهمن ۹۶ وی را به اعدام محکوم کرد، از اول تیرماه سال ۹۶ توسط نیروهای امنیتی رژیم در شهر سنندج بازداشت و به بازداشت اداره اطلاعات و اطلاعات سپاه منتقل گردید.
وی مدت شش ماه در سلولهای انفرادی محبوس بود. اتهام وی محاربه از طریق اقدام علیه امنیت رژیم و عضویت در احزاب کردی عنوان شده است.
برادر این زندانی سیاسی؛ افشین حسین پناهی نیز در بازداشتگاه اداره اطلاعات سنندج زیر شکنجه قرار گرفت گفته می‌شود ناخنهای وی را کشیده‌اند و به وی کابل برق نیز وصل کردند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر