خواست مردم برای سرنگونی و تغییر نظام آخوندی که در قیام دیماه فریاد شد، بسیاری از مهرههای آن را واداشته است که از یک طرف با بیانهای مختلف به این امر اذعان کنند، و از طرف دیگر
این بحران، این مهرهّها را وادار کرده است که از ترس شعلهور شدن قیامی دیگر، سرکوب عریان را نفی کنند و توصیه کنند که نظام راه کاری را انتخاب کند که باعث فروکش کردن نفرت مردم و جلوگیری از انفجار اجتماعی بشود.
بعضا این راهحل را مطرح میکنند که برای خروج از این بحران لازم است که حاکمیت دست به یک سری اصلاحات بزند، از جمله اینکه باندمغلوب را بیشتر در قدرت شریک کند و دست دولت روحانی را نیز برای پیشبرد اهدافش باز بگذارد!
مصطفی تاجزاده یکی از مهرههای باند مغلوب بهرغم اینکه آمار را کوچکنمایی میکند، به نفرت اکثریت مردم (75درصد) از حکومت آخوندی و اصلاح ناپذیری آن اعتراف میکند و میگوید: «متأسفانه آمار کسانی که از وضع موجود ناراضیاند و نظام را اصلاح ناپذیر میدانند چند درصد افزایش پیدا کرده که این زنگ خطری است برای همه ما که اگر [به] اصلاحات موفق نشویم آمار همینطوری میتواند بالا برود».
اسحاق جهانگیری معاون آخوند حسن روحانی نیز ضمن اعتراف به خشم مردم از این حاکمیت، ترسش را از قیامی دیگر چنین ابراز میکند: «مهمترین اتفاقی که ممکن است بیفتد این است که مردم احساس کنند مطالباتشان محقق نمیشود و سرخورده شوند. سرخوردگی مردم ممکن است به یأس تبدیل شود و خشونت بهدنبال داشته باشد و خشونت حتماً یک تهدید ملی است. این موضوع من را نگران میکند».
جهانگیری ضمن شکایت از مانع گذاشتن باندمقابل جلو دولت روحانی، راه کار خروج از بحران بین مردم و حاکمیت را از یک طرف دست باز دادن به دولت روحانی و از طرف دیگر «شنیدن صدای مردم» میداند: «احساس میکنم عدهیی بدون توجه به مسائل کشور و نظام تلاش دارند مردم را نسبت به توانمندی مدیریتی کشور مأیوس کنند. این افراد تصور میکنند مردم به مدیران قبلی خواهند گفت، شما افراد خوبی بو دید. اما مردم تنها ممکن است بگویند، مدیران قبلی که کاری نکردند، مدیران فعلی هم که نمیتوانند کاری انجام دهند، پس باید چه کار کنیم و در این صورت است که مردم مأیوس میشوند و یأس و سرخوردگی حتماً با خودش خشونت میآورد الآن همه میگویند صدای مردم باید شنیده شود و حتی میگویند مردم حق اعتراض دارند، این گام بزرگی است». (خبرگزاری مجلس رژیم 3فروردین 97)
صفایی فراهانی عضو سابق مجلس ارتجاع نیز ضمن اعتراف به شرایط خطیر کنونی و بیفایده بودن سانسور مردم، راه نجات کشور (بخوانید حکومت آخوندی) را «راه باز کردن برای حضور بیشتر مردم در اداره واقعی کشور» میداند!.
این مهره حکومتی به بیفایده بودن راه سرکوب مردم نیز چنین اذعان میکند: «در این دوره نمیشود مقابل خواستههای مردم ایستاد... هر چقدر راه بستن را پیش ببرند، حتماً حتماً به کشور صدمه میزنند»! (سایت خبر آنلاین 5فروردین 97)
سایت حکومتی رویداد 24- 5فروردین 97نیز مینویسد: «بهدلیل ناکارآمدی در برخی از بخشها شاهد یکسری هیجانات در کشور بودیم که واقعیتهایی را بیان کرد، مردم مطالباتی داشتند که ما باید از آنها درس بگیریم.
گروههای سیاسی اگر در کشور ید واحده شوند و در اصول با یکدیگر اتحاد پیدا کنند، بدون شک کشور میتواند به آرامش برسد، اما متأسفانه شاهد هستیم با طرح موضوعات شبههبرانگیز و بحث برانگیز مانع از این میشوند که این فضا صورت بگیرد».
واقعیت این است از آنجا که ریشه بحران در درون نظام است و مانند گذشته مسیر سرکوب هم باز نیست، بنبست سرنگونی تنها با سرنگونی تمامیت آن شکسته میشود.
شعار مردم نیز در جریان قیام دیماه سرنگونی تمامیت بود آنجا که شعار دادند «اصلاح طلب اصولگرا، تمام شد ماجرا».
در شرایط کنونی نیز مردم بهروشنی میدانند که چه میخواهند و برای ساقط کردن این حاکمیت منحوس مصمم هستند و هیچ ترفندی هم نمیتواند آنان را از مسیر سرنگون کردن تام وتمام آن بازدارد.
بازتاب این اراده سترگ مردم در میان رژیم نیز از هم گسیختگی و تشتت هر چه بیشتر آن در واپسین مرحله حیات و در مسیر سرنگونی است، آنچنان که در این روزها شاهد آن هستیم.
در این رابطه خانم مریم رجوی رئیسجمهور برگزیده مقاومت میگوید: «وقتی که مردم ایران میتوانند حکومتی بر اساس آزادی و دموکراسی و جدایی دین و دولت و جامعهی بر اساس برابری و عدالت داشته باشند، چرا باید رژیمی ارتجاعی و پوسیده و ضدمردمی را تحمل کنند؟
این رژیمی است که قدرت خود را با تحمیل گرسنگی به کودکان ایرانی و کشتار کودکان سوری حفظ میکند.
این رژیمی است که ناتوانی و ماهیت ضدمردمیاش در هر واقعهیی بیرون میزند؛ از زلزله استان کرمانشاه تا سقوط هواپیمای تهران-یاسوج و انفجار معدن آزادشهر در استان گلستان... این رژیمی است که نابودی ولیفقیهاش که به گفته خودشان عمود خیمه نظام است، امروز شعار قیامهای ایران شده است». (مریم رجوی: به پیشواز نوروز بزرگ آزادی)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر