هیل نشریه کنگره آمریکا روز چهارشنبه هشتم فروردین 97 طی مقاله یی به قلم ایوان ساشا شیهان مدیر اجرایی دانشکده امورعمومی و بین المللی در دانشگاه بالتیمور درباره انتخاب جان بولتون به عنوان مشاور امنیت ملی آمریکا نوشت:
«انتصاب جان بولتون سفیر سابق آمریکا در سازمان ملل بعنوان مشاور امنیت ملی در برخی قسمتها با مقاومت مواجه شده است.
بسیاری از آنها که مخالفت می کنند با این فرض غلط حرکت می کنند که بولتون آمریکا را در جنگ با دولتهای یاغی و مشخصا رژیم ایران قرار می دهد.
اما چنین استدلالی این واقعیت بنیادین را نادیده می گیرد که تهران پیشاپیش در جنگ با غرب است و بطور یکسویه مسئول تحریک خشونت در یمن، عراق و سوریه است.
وی افزود: سیاستگذاران آمریکا از فعالیتهای بدخواهانه رژیم ایران و دنبال کردن برنامه اتمی نگران شده اند و خردمندانه است که پیامی استراتژیک در این رابطه داده شود.
انتصاب بولتون این را تکمیل می کند و یک جنگ دیگر در خاورمیانه را کمتر محتمل می سازد و نه بیشتر.
ایوان ساشا شیهان در ادامه مقاله خود افزود: آنها که نسبت به جنگ بالقوه بارژیم ایران نگرانند بایستی پذیرای انتصاب بولتون باشند و از تلاشهای دولت برای مقابله با نفوذ بی ثبات کننده منطقه یی تهران حمایت کنند و این رژیم تئوکراتیک را مورد حسابرسی قرار دهند.
اما دلیل مکفی هست که باور داشت عقب نشینی رژیم ایران در آینده اگر تهدید آمریکا معتبر بماند محتمل است. این بطور خاص درست است چرا که رژیم ایران با حیاتی ترین تهدیدش مواجه که از طرف مردم خودش است مواجه می باشد که در دسامبر گذشته و ژانویه تظاهرات ضدحکومتی برگزار کردند.
در مناسب نوروز سال نو در این ماه مریم رجوی پرزیدنت شورای ملی مقاومت ایران از مردم ایران خواست تا سال جدید را به سالی مملو از قیام تبدیل کنند.
سازمان مجاهدین خلق ایران گروه اصلی شورای ملی مقاومت ایران نقش مهمی در این اعتراضات ایفا کرد.
کاخ سفید هم به نوبه خود در ابتدای این قیامها از آنها حمایت کرد و این وقتی بود که رئیس جمهور، قیامهای ژانویه را هم در سخنرانیهای علنی و هم از طریق توییتر ستود و تشویق کرد.
باتوجه به مواضع گذشته جان بولتون، او محتمل است حمایت دولت برای حمایت از سیاستهای تغییر رژیم را تقویت نماید…
اعتراضات ژانویه روشن ساخت که تغییر رژیم از داخل دست یافتنی است اما آنها همچنین اهمیت حمایت بین المللی برای این ابتکار برجسته ساختند... شعارهای ضدرژیم در هر شهر اصلی ایران تکرار شد و حتی در نواحی روستا که بلحاظ سیاسی خودی یا حتی حامی رژیم حاکم تصور می شد این شعارها را تکرار می کردند.
این قیام در نهایت بعد از اینکه 50نفر از اعتراض کنندگان کشته و بیش از 8000نفرشان دستگیر شدند سرکوب شد اما آتش مردم برای تغییر خاموش نشد.
سرکوب تهران تنها وقتی ممکن شد که جامعه بین المللی در مقابله با نقض حقوق بشر اعتراض کنندگان کوتاهی کرد و با این رژیم بعنوان بخشی از ساختار چشم انداز خاورمیانه تنظیم کردند.
قاطعیت جان بولتون نه تنها در باور به برتری نظامی آمریکا ریشه دارد بلکه در این فهم که تهران از نارضایتی داخلی حتی بیش از تهدیدات در خارج نگران است و تعهد دیرین او که مقاومت ایران یک آلترناتیو واقعی و عملی برای ملاها می باشد…
حتی در دوره حسن روحانی باصطلاح مدره، رژیم ایران فعالیتهای غیرقانونی خود را در هر جا که فرصتی یافته ادامه داده است. آنچه در مورد روابط تهران با مردم خودش واقعیت دارد در رابطه با سایر کشورهای جهان هم صادق است: تنها راه برطرف کردن تهدید جنگ خاتمه دادن به رژیم در تهران است.
و تنها ابزار زدن ضربه یی مرگبار به این رژیم حمایت از قیام سازمانیافته مردم ایران است. در امتداد این هدف تهدیدات معتبر و سیاستهای قاطع تر آمریکا نسبت به رژیم ایران ممکن است ضروری باشند.
اما غیرمنصفانه است که فرض کنیم هدف این سیاستها جنگ است، برعکس، هدف، اجتناب از جنگ با ایجاد یک نظام حکومتی جدید و دموکراتیک است نظامی که در طرح 10ماده یی مریم رجوی برای آینده کشور عنوان شده است، طرحی که از انتخابات آزاد و منصفانه، روابط صلح آمیز بین ایران و همسایگان، حفاظت از حقوق زنان و اقلیتها و همه اصول لازم در دیپلوماسی حمایت می کند و خواهان ریشه گرفتن این اصول در خاورمیانه می باشد.
گرچه برخی ممکن است انتصاب بولتون را بعنوان یک پیروزی جنگ طلبی بر دیپلوماسی ببینند اما این انتخاب بهتر است اینطور تلقی شود که دولت آمریکا سیاستهای جهان گرایی را پذیرا می شود که منافع امنیتی آمریکا را حفاظت کند و در عینحال از خواستهای مردم ایران حمایت نماید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر