ميهني مي سازيم
كه در آن قانوني
برتر از خواسته ي مردم نيست
رنگها آزادند
متفاوت باشند
ساز را مي گوييم
بنواز از نت ممنوع شده
به قلم مي گوييم:
هر چه خواهي بنويس
بنويس از همه ي آبي ها
از دل عاصي و شورشگر موج
ما فرا مي خوانيم
همه ي حنجره ها را كه بخوانند از اوج
ميهني مي سازيم
كه در آن چوبه ي دار
نيست جز خاطره يي تلخ و فراموش شده
هيبت جرثقال
مي دهد باز ز سازندگيِ شهر پيام
ميهني مي سازيم
كه در آن لغو شده
حكم شومِ اعدام
ميهني مي سازيم
همه در آن آزاد
پيروانِ همه اديان دلشاد
آن چه ممنوع است تنها
واژه ي ممنوع است
ميهني مي سازيم
كه در آن هيچ زني در قفس تقديري
حلقه ي زنجيري نيست اسير
مرد و زن يكسانند
همگي انسانند
ميهني مي سازيم
قلب ها از خورشيد آگاه است
مخمل نور برازنده ترين جامه براي ماه است
بهترين پوشش مردم آري
جامه ي دلخواه است
باغ بايد همه اش پرباري
رود بايد جاري
سفره ها خالي از احساس نداري
مشق هر روزه ي فرداها با خط درشت
در همه كوچه و برزن اينست
نه به شلاق و شكنجه
نه به جراحي گلخند و تبسم
نه به سركوبي مردم
نه به ويرانگريِ هسته يي و بمب اتم
قلب اين خاك فقط كانون
انفجار شادي است
حق مفروض و مسلم تنها
همه جا آزادي است
ميهني مي سازيم
كه در آن هر پايان
نام يك آغاز است
«که در آن پنجره ها رو به تجلی باز است»
« که در آن وسعت خورشيد به اندازه چشمان سحرخيزان است»
نام اين ميهن آزاد شده ،ايران است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر