رانندگان کامیون در تهران دست به اعتصاب زدند و در اتوبان بابایی کیلومترها صف تشکیل دادند.
آنها خواستار مطالباتی شدند که در اعتصاب سراسری کامیونداران مطرح کرده بودند و رژیم آخوندی از تأمین بخش اعظم آن امتناع کرده بود. اعتصاب رانندگان کامیون از روز ۳۰اردیبهشت ۹۷ در سراسر ایران شروع شد و با وجود همه ترفندهای رژیم آخوندی به بیش از ۲۸۰شهر کشیده شد.
یادآوری آغاز کوبنده اعتصاب رانندگان کامیون
در واقع، اعتصاب رانندگان ابتدا از شرق اصفهان در روز ۳۰اردیبهشت آغاز شد و در روز اول خرداد تبدیل به اعتصاب سراسری شد و تا روز دهم خرداد در ۲۷۱شهر و ۳۱استان کشور گسترش یافت.
روز ۶خرداد ۷تن از نمایندگان مجلس ارتجاع از ۵۰۰هزار راننده ناراضی خبر دادند. در این فاصله تاکسی‌داران و رانندگان اتوبوس در شهرهای مختلف در حمایت از رانندگان اعتصابی کامیون، دست به اعتصاب زدند.
کشاورزان ورزنه هم به حمایت از آنان پرداختند. و نفتگران جنوب هم اعلام حمایت کردند.
امتیازهای محلی برای ایجاد شکاف بین کامیونداران
در اولین روز اعتصاب کارگزاران رژیم در اصفهان و انزلی در برخی بخش‌ها کرایه بار را اضافه کردند اما این ترفند شکست خورد.
در میانه اعتصاب، وزارت راه تلاش کرد با افزایش ۲۰درصدی کرایه حمل بار، اعتصاب را کمرشکن کند اما موفق نشد.
روز ۱۱خرداد داریوش امانی معاون حمل و نقل سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌یی رژیم از احتمال فروش لاستیک به کامیونداران بدون دخالت واسطه (یعنی با قیمت کمتر) خبر داد و وعده مشابهی نیز در مورد قطعات یدکی ارزانتر از قیمت‌های فعلی داد (خبرگزاری تروریستی تسنیم ۱۱خرداد ۹۷) اما همان‌طور که می‌بینید تمامی این‌ها صرفاً وعده و البته تنها بخشی از خواسته‌های کامیونداران اعتصابی است که برای شقه کردن اعتصابیون مطرح می‌شود و هیچ تضمین اجرایی و با دوامی هم ندارند.
بازداشت‌های محلی برای ترساندن رانندگان اعتصابی
در کنار وعده‌های آبکی لاستیک و قطعه یدکی ارزان، رژیم اهرم سرکوب رانندگان اعتصابی را هم به کار گرفت. آن وعده‌ها اگر‌چه نسیه بود اما سرکوب بلافاصله و نقد هرجا که رژیم تشخیص داد می‌تواند با کمترین هزینه، سرکوب کند انجام شد!
در دورود (استان لرستان) شماری از کامیونداران که حاضر به بار زدن نبودند بازداشت شدند.
در امیرآباد (استان مازندران) نیروهای سرکوبگر به اعتصابگران حمله کردند و شماری از آنها را دستگیر کردند.
پایداری کامیونداران اعتصابی
سرکوب و فریب، البته جواب سریع خود را از کامیونداران اعتصابی دریافت کرد:
سرکوب و فریب، البته جواب سریع خود را از کامیونداران اعتصابی دریافت کرد:
در زرین شهر (استان اصفهان) مزدوران گارد ضدشورش برای پراکنده ساختن رانندگان و کامیونداران اعتصابی که در میدان تره‌بار تجمع کرده بودند به صحنه گسیل شدند، اما با تهاجم متقابل اعتصابیون وادار به فرار شدند.
در کارخانه سیمان شرق مشهد رانندگان اعتصابی تعدادی تریلر را که بارگیری کرده بودند، متوقف کردند و بارهای سیمان آنها را تخلیه و از حرکت آنها جلوگیری کردند.
در خرمدره (استان زنجان) مأموران نیروی انتظامی قصد کندن پلاک کامیونهای اعتصاب‌کنندگان را داشتند که با مقاومت رانندگان مجبور به عقب‌نشینی شدند.
در سیرجان و بندرعباس مزدوران نیروی انتظامی برای درهم شکستن اعتصاب کامیونداران با شوکر و گاز اشک‌آور به آنان حمله کردند. اما نتوانستد اعتصاب آنان را در هم بشکنند.
پیشینه اعتصاب رانندگان کامیون
پایداری و هوشیاری سیاسی کامیونداران در روزهای اخیر اتفاقی نیست. لازم به یادآوری است که این قشر زحمتکش و آگاه، اولین حرکت خود را در اوایل اسفند ماه ۱۳۸۹ انجام دادند.
نگاهی به اطلاعیه آن روز کامیونداران نشان‌دهنده سطح سیاسی بالای آنان و میزان وطن‌پرستی و آزادایخواهی‌شان است.
آنها با آن اطلاعیه نشان دادند پا به پای سایر اقشار میهن از دیر باز با این رژیم چنگ در چنگ بوده و در برابر دیکتاتور و ترفندها و سرکوبگریهایش پولاد آبدیده شده‌اند، نگاهی به تنها چند خط از اطلاعیه کامیونداران اصفهان گواه این آگاهی و عزم است:
کامیونداران اصفهانی در اسفند ۱۳۸۹ از جمله نوشته بودند: «جهت رهایی کشور از قید و بند کلیه نیرنگهای شیطانی و همکاری با دلیرمردان و شیرزنان کشور عزیزمان، ما نیز از تاریخ ۱۰اسفند ۱۳۸۹ اعتصاب سراسری خود را آغاز می‌نماییم و تحت هیچ شرایطی بارگیری و حمل و نقل نخواهیم نمود تا به خواسته‌های خود که در رأس آنها آزادی کشور از قید و بند دیکتاتوری است برسیم»
کامیونداران در بخش دیگری از اطلاعیه هفتم اسفند ۱۳۸۹ خود هم‌چنین نوشته بودند:
«به تأسی از جوانان برومند این سرزمین، ما قشر کامیونداران نیز خود را همراه و هم‌سوی آنان قرار می‌دهیم تا با حمایت از این دلیرمردان (استادان، دانشجویان، دانشمندان، معلمان، کارگران، کارمندان، کسبه و…) بتوانیم سهم کوچکی در راه آزادی وطن عزیزمان داشته باشیم، هم‌چنین با توجه به این‌که رژیم سفاک و دیکتاتور، همیشه سعی نموده است بیشترین ظلم را به قشر حمل و نقل کشور داشته باشد (همانند بالابردن هزینه سوخت و سایر هزینه‌های جنبی به‌صورت سرسام‌آور و غیرمعقول و هم‌چنین تخریب نمودن شخصیت رانندگان محترم توسط سردمداران) و جهت رهایی کشور از قید و بند کلیه نیرنگهای شیطانی و همکاری با دلیرمردان و شیرزنان کشور عزیزمان، ما نیز از تاریخ ۱۲اسفند ۸۹ اعتصاب سراسری خود را آغاز می‌نماییم.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر