پس از زندان و اعدام، تازه ترین ابتکار رژیم جمهوری اسلامی در پاسخ به مشکل اعتیاد که یکی از ننگین ترین محصولات رو به رشد حکومت ولی فقیه است، انتقال معتادان به اردوگاه هایی در بیابانهای خارج از شهر است.
محمدرضا آذرنیا، دبیر شورای "هماهنگی مبارزه با مواد مخدر استان تهران"، از ایجاد یک اردوگاه در جنوب تهران برای معتادان خیابانی خبر داده است. وی می گوید بر اساس آمار نیروی انتظامی، در تهران حدود ۱۶ هزار نفر معتاد متجاهر وجود دارد که ۱۰درصد آنها را زنان تشکیل می دهند. این در حالیست که طبق برخی آمارها، تعداد معتادان در سراسر ایران به ۴ تا ۶ میلیون نفر می رسد.
به تازگی نیز صحبت از راه های چاره برای کاستن از جمعیت زندانها شده بود. بعید نیست قرار باشد بخشی از زندانیان نیز به این اردوگاه انتقال پیدا کنند.
درحالی که بررسیها و آمار ها نشاندهنده روی آوردن جامعه از جمله کارگران، جوانان، زنان به مواد مخدر به علت بحران اقتصادی و معیشتی و ناامیدی از بهبود وضع زندگی شان است، راهکار ارایه شده در واقع به افزایش این مشکل کمک خواهد کرد.
براساس ارزیابی "ستاد مبارزه با مواد مخدر"، ۷۰درصد معتادان جامعه شاغل هستند که شامل کارگر ساده و یا ماهر و متخصص، کشاورزان، راننده ها و افرادی که دارای مشاغل غیر رسمی هستند مانند مغازه داران و... می شوند. در بین معتادان بیکار نیز ۲۸درصد به دلیل اعتیاد از محل کار خود اخراج شده اند.
آمارهای ارایه شده بیانگر نتایج فشارهای اقتصادی، شغلی، روحی و اجتماعی در شکل اعتیاد است. برای مثال کارگران مراکز صنعتی، کارگاهی و تولیدی با ۳۰ تا ۳۵درصد بیشترین حجم نیروی کار معتاد در کشور را به خود اختصاص می دهند و جمعیت آنها ۶۰۰ تا ۷۰۰ هزار نفر می شود. افزون بر کارگران معدن که روزانه با ۱۲ ساعت کار مشقت بار و مزد کم زندگی می کنند، به گفته مسوولان سازمان بهزیستی، مصرف مواد مخدر در بین کارگران شاغل، برای نمونه در منطقه صنعتی عسلویه که یکی از بزرگ ترین مناطق صنعتی و کارگاهی کشور است نیز بسیار رایج است.
در حالی که نقش سپاه پاسداران در قاچاق مواد مخدر به ایران و حتی به کشورهای دیگر برای کسب سودهای کلان را نمی شود انکار کرد، حکومت به جای ریشه یابی و کوتاه کردن دست قاچاقچیان اصلی و رسیدگی به وضع اقتصادی زحمتکشان، اقدام به پاک کردن صورت مساله می کند. روشن است که رژیمی که ماهیت غیر انسانی و ضد دمکراتیک دارد، به راه حلهای آسان، غیر انسانی و غیر
محمدرضا آذرنیا، دبیر شورای "هماهنگی مبارزه با مواد مخدر استان تهران"، از ایجاد یک اردوگاه در جنوب تهران برای معتادان خیابانی خبر داده است. وی می گوید بر اساس آمار نیروی انتظامی، در تهران حدود ۱۶ هزار نفر معتاد متجاهر وجود دارد که ۱۰درصد آنها را زنان تشکیل می دهند. این در حالیست که طبق برخی آمارها، تعداد معتادان در سراسر ایران به ۴ تا ۶ میلیون نفر می رسد.
به تازگی نیز صحبت از راه های چاره برای کاستن از جمعیت زندانها شده بود. بعید نیست قرار باشد بخشی از زندانیان نیز به این اردوگاه انتقال پیدا کنند.
درحالی که بررسیها و آمار ها نشاندهنده روی آوردن جامعه از جمله کارگران، جوانان، زنان به مواد مخدر به علت بحران اقتصادی و معیشتی و ناامیدی از بهبود وضع زندگی شان است، راهکار ارایه شده در واقع به افزایش این مشکل کمک خواهد کرد.
براساس ارزیابی "ستاد مبارزه با مواد مخدر"، ۷۰درصد معتادان جامعه شاغل هستند که شامل کارگر ساده و یا ماهر و متخصص، کشاورزان، راننده ها و افرادی که دارای مشاغل غیر رسمی هستند مانند مغازه داران و... می شوند. در بین معتادان بیکار نیز ۲۸درصد به دلیل اعتیاد از محل کار خود اخراج شده اند.
آمارهای ارایه شده بیانگر نتایج فشارهای اقتصادی، شغلی، روحی و اجتماعی در شکل اعتیاد است. برای مثال کارگران مراکز صنعتی، کارگاهی و تولیدی با ۳۰ تا ۳۵درصد بیشترین حجم نیروی کار معتاد در کشور را به خود اختصاص می دهند و جمعیت آنها ۶۰۰ تا ۷۰۰ هزار نفر می شود. افزون بر کارگران معدن که روزانه با ۱۲ ساعت کار مشقت بار و مزد کم زندگی می کنند، به گفته مسوولان سازمان بهزیستی، مصرف مواد مخدر در بین کارگران شاغل، برای نمونه در منطقه صنعتی عسلویه که یکی از بزرگ ترین مناطق صنعتی و کارگاهی کشور است نیز بسیار رایج است.
در حالی که نقش سپاه پاسداران در قاچاق مواد مخدر به ایران و حتی به کشورهای دیگر برای کسب سودهای کلان را نمی شود انکار کرد، حکومت به جای ریشه یابی و کوتاه کردن دست قاچاقچیان اصلی و رسیدگی به وضع اقتصادی زحمتکشان، اقدام به پاک کردن صورت مساله می کند. روشن است که رژیمی که ماهیت غیر انسانی و ضد دمکراتیک دارد، به راه حلهای آسان، غیر انسانی و غیر
دمکراتیک نیز رو می آورد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر