!کارگر و معلم هر دو در یک نقطه مشترکند ، در زندان و شکنجه و اعدام
ما را ببخشید که قدر شما و همکارانتان را ندانستیم . ببخشید که همکارانتان در زندان پوسیدند و به یادشان
نبودیم. ببخشید که با سیلی صورتتان را سرخ کردید و فریاد نزدیم که حقوق شایسته مقام معلم را به آنها بپردازید . ببخشید که همکارانتان را دار زدند و رویمان را برگرداندیم . ببخشید که وقتی اولین معلم را با کتک دستگیر کرده و به زندان بردند ، ما دانش آموزان و وامداران ابدی شما معلمین ، اعتراض نکردیم و دیوارهای زندان را روی سر عسس و گزمه و داروغه خراب نکردیم . ببخشید که قدرتان را ندانستیم . ببخشید که بجای اعتراض به احکام ناعادلانه برای معلمان ، خوشحالیم که بداغی بعد از شش سال تحمل حبس ناروا ، آزاد شده و میتواند بزرگ شدن
!دوقلوهای خردسالش را بچشم ببیند . آخر عادت کرده ایم که وقتی به مرگ میگیرند به تب راضی باشیم
(قسمتي از پيام خانم شعله پاكروان به مناسبت روز جهاني كارگر و معلم)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر