زندانی سیاسی سهیل عربی در واکنش به اهدای جایزه سالانه گزارشگران بدون مرز به وی طی نامه‌یی گفت: «هیچ جایزه‌ای نمی‌تواند من را خوشحال کند مگر این‌که دست به دست هم داده و ظلم را ریشه کن کرده و ظالمین را براندازیم».
در قسمتی از نامه‌این زندانی سیاسی که هم‌اکنون در بند 8 زندان اوین زندانی است آمده است: «وقتی اکثر رسانه‌ها در اختیار دو حزب بود که در سانسورگری و محافظه کاری با یکدیگر رقابت داشتند. وقتی عده‌یی مزد می‌گرفتند تا بی‌سوادی و خرافات را ترویج دهند و فریبمان دهند، تصمیم گرفتم یک شهروند خبرنگار مستقل باشم تا بتوانم تمام حقیقت را بدون روتوش و سانسور انعکاس دهم. حاکم‌باشی و دربارش اما از این‌که ما حقایق را بفهمیم و بفهمانیم هراس بیش از حد تصوری داشتند. آنها ما را با افسانه‌ها و خرافات سرگرم می‌کنند و خوش دارند که در خواب باشیم تا با خاطری آسوده مال و سرزمینمان را غارت کنند. آری، بیداری به‌مثابه رهایی از شر مستبدین است، لذا به طرز وحشیانه‌ای شهروند خبرنگاران را سرکوب می‌کنند».
وی افزود: «باری از شما دوستان خوبم در آنسوی مرزها که مرا لایق این جایزه ارزشمند دانستید بسیار سپاسگزارم. این عنوان به من انگیزه دو چندان می‌دهد تا به وظیفه شهروند خبرنگاری‌ام حتی پشت میله‌های زندان ادامه دهم و صدای زندانیان عقیدتی و سیاسی ایران را به گوش تمام مردم جهان برسانم و امیدوارم هم‌چنان من را در این امر یاری نمائید».
در قسمت دیگری از این نامه آمده است: «در کنار من جوانهای بسیاری محکوم به حبس شدند از جمله دهها زندانی سیاسی و عقیدتی دیگر در سراسر ایران که از حمایتهای کافی برخوردار نیستند. اردوگاه کار اجباری در زندان اوین بند هفت و هشت، کار کشیدن بدون مزد از زندانیان به جای پرسنل انتظامات، بهداری و آشپزخانه که برخلاف آیین‌نامه زندانها می‌باشد. کف خوابی، فروش اجناس چند برابر قیمت تعیین شده، بازرسیهای همراه با خشونت و دهها مورد تخلف و نقض حقوق‌بشر که در زندانهای جمهوری اسلامی رخ می‌دهد و دردا که ما را فریاد رسی نیست».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر