با مقاومت سترگ آرش صادقی و در پی همبستگی داخلی و بین المللی با او، پیروزی بزرگی نصیب مبارزان راه آزادی و عدالت شد. آرش صادقی توانست مرگ را شکست دهد و پیروز میدان رویارویی نابرابر با حاکمان ظالم شود. این پیروزی بر مردم آزادیخواه ایران، بر مادران شهدا و زندانیان سیاسی و بر فعالان حقوق بشر مبارک باد. این پیروزی می تواند تجربه ای برای دفاع از بقیه زندانیان سیاسی که در اعتصاب غذا هستند باشد. خواست عادلانه همه زندانیان سیاسی که اکنون در اعتصاب غذا هستند باید از جانب حکومت به رسمیت شناخته شود و این امر تنها با اتحاد و همبستگی میسر است
آرش صادقی، دانشجوی اخراجی و زندانی سیاسی، از پس میله های زندان با در دست گرفتن جانش به عنوان تنها سلاحش، به جنگ حاکمانی رفت که حتا قوانین نوشته شده خود را زیر پا می گذارند. او با 72 روز اعتصاب غذا و در لحظه های پایانی زندگی اش، مُهر پیروزی پایداری و استقامت خود را بر سردر زندان اوین حک کرد
آرش در پیکار مرگ و زندگی توانست همبستگی گسترده و به خصوص حمایت و پشتیبانی مادران شهدا و زندانیان سیاسی را به همراه خود داشته باشد. برگزاری تظاهرات بزرگ در جلوی زندان اوین در روز دوشنبه 13 دی، فعالیت مادران، همبستگی زندانیان سیاسی، حمایت فعالان سیاسی اجتماعی ایرانی در داخل و خارج از ایران، موضع گیری عفو بین الملل و برخی از دولتها یک مجموعه ارزشمند از مبارزه برای عدالت را با نام آرش صادقی به ثبت رساند و نشان داد که دیکتاتورها هر گاه با فشار کامل روبرو شوند عقب نشینی خواهند کرد. پیروزی آرش برای همه مدافعان عدالت به ویژه برای گلرخ یک پیروزی است. آرش در شصتمین روز اعتصاب غذای خود پیام داد که: با احترام و سپاس از عزیزانی که در این مدت مرا مورد لطف خود قرار دادند، اما تا پایان راه خواهم ماند و این اعتصاب غذا را تا رسیدن به خواسته بر حقم ادامه خواهم داد. ترجیح می دهم شرافتمندانه بمیرم تا تن به ظلم و ذلت بدهم، شاید که مرگ من آغازی بر پایان بی قانونی و خشونت ساختاری در میهنم باشد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر