زندانی سیاسی مرتضی مرادپور در حالی که چهل و چهارمین روز از اعتصاب‌غذا خود را در زندان گوهردشت می‌گذراند به زندان تبریز منتقل شد
وی که تا لحظه انتقال به زندان تبریز در سلول انفرادی و در شرایط غیرانسانی به‌سر می‌برد در تماسی که با برادرش داشت از شرایط سلولهای انفرادی و فشاری که توسط دژخیمان بر او وارد می‌شد خبر داده بود
فردین مرادپور برادر این زندانی درباره تماس برادرش گفت :عصر روز پنجشنبه مرتضی زنگ زد. بعد از انتقال به ندامتگاه کرج این اولین تماس تلفنی او بود. از صدایش مشخص بود خیلی ضعف کرده است. فشار بزرگ خون اش معمولاً ۸ است. مرتضی گفت که هنوز از دسترسی مستقیم به آب آشامیدنی محروم است. به ندرت آب گرم می‌دهند. بیشتر از هر چیزی از کمبود پتو و سردی و خشکی انفرادی رنج می‌برد. با وجود تأکید دکتر مبنی بر دادن پتو به وی اما تا به‌حال پتو نداده‌اند. او گفت نمی‌داند چه دلیلی دارد، اما مسئولان کوچکترین روزنه‌ای در سلول وی باقی نگذاشته‌اند، به‌طوری که چشمی درب سلول را نیز از پشت پوشانده‌اند. مرتضی باز به اصرار بر ادامه اعتصاب‌غذا تا رسیدن به حق قانونی‌اش تأکید کرد
وی که تا لحظه انتقال به زندان تبریز در سلول انفرادی و در شرایط غیرانسانی به‌سر می‌برد در تماسی که با برادرش داشت از شرایط سلولهای انفرادی و فشاری که توسط دژخیمان بر او وارد می‌شد خبر داده بود
فردین مرادپور برادر این زندانی درباره تماس برادرش گفت :عصر روز پنجشنبه مرتضی زنگ زد. بعد از انتقال به ندامتگاه کرج این اولین تماس تلفنی او بود. از صدایش مشخص بود خیلی ضعف کرده است. فشار بزرگ خون اش معمولاً ۸ است. مرتضی گفت که هنوز از دسترسی مستقیم به آب آشامیدنی محروم است. به ندرت آب گرم می‌دهند. بیشتر از هر چیزی از کمبود پتو و سردی و خشکی انفرادی رنج می‌برد. با وجود تأکید دکتر مبنی بر دادن پتو به وی اما تا به‌حال پتو نداده‌اند. او گفت نمی‌داند چه دلیلی دارد، اما مسئولان کوچکترین روزنه‌ای در سلول وی باقی نگذاشته‌اند، به‌طوری که چشمی درب سلول را نیز از پشت پوشانده‌اند. مرتضی باز به اصرار بر ادامه اعتصاب‌غذا تا رسیدن به حق قانونی‌اش تأکید کرد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر