موسیقی همیشه با روح و جان آدمی سرو کار داشته است
موسیقی ایرانی با پیشینه درخشان و طلایی در تاریخ موسیقی ایران، همواره گویای فرهنگ، تمدن و تاریخ پرفراز و نشیب این سرزمین پهناور بوده و در این راه مردانی بزرگ رنج بسیاری کشیدند تا نام این هنر ایران زمین را برفراخور این ملت برکشند
در سلسه مطالبی در معرفی تاثیر گذاران بر موسیقی ایران و جهان ، در بخش اول به هنرمندان نام آور ایرانی اشاره می شود و در بخش دوم اساتید برجسته موسیقی جهان خصوصا" موسیقی کلاسیک معرفی می گردند
در قسمت اول مختصری با استاد ابوالحسن صبا آشنا شدیم
براستی موسیقی سنتی ایرانی مرهون زحمات خاندان فراهانی در ایران است . در قسمت دوم به خاندان فراهانی پرداختیم و با اساتید تاثیر گذار این خاندان در موسیقی ایرانی آشنا شدیم
...در این قسمت به علی اکبر شیدا موسیقی دان ، شاعر و ترانه سرا می پردازیم
:علی اکبر شیدا
علی اکبر شیدا در سال 1295 قهری در شهر طالقان بدنیا آمد و در سال ۱۳۲۴ (قمری) در تهران درگذشت . شیدا موسیقیدان، شاعر، ترانهسرا و خوشنویس ایرانی معاصر بود.
تخلصش در شعر و ترانه شیدا نیز به خاطر پیوستگی با حلقه درویشان، لقب مسرور علی را برای خود انتخاب کرد و با وجود حمایت والی شیراز، آنجا را ترک گفت و در خدمت صفا علیشاه ظهیرالدوله در خانقاه صفی علیشاه خاکسار شد و تن به درویشی (نعمت اللهی صفی علیشاهی) و فقر عارفانه داد. علیاکبر شیدا، صاحب مشهورترین آثار موسیقی ایرانی در یکصد سال گذشتهاست. تصنیفها، اشعار و آهنگهای عاشقانه او بخش موثری از خاطرات نسلهای ایرانی از دهه ۱۳۲ به بعد است که در رادیو ایران بنا گذاشته شد. این اثرگذاری عمیق هنوز پس از ۶۰ سال و با وجود سانسور گسترده آثار ساخته شده براساس تصنیفهای شیدا که توسط خوانندگان زن خوانده شده همچنان پابرجاست
با وجود اهمیت و شهرت شیدا به جز چند نقل قول از عارف و روحالله خالقی که در همه منابع تکرار میشوند، هنوز هیچ مطالعه مستقلی در باره شیدا انجام نگرفتهاست. او هم، اشتهار به شیرازی داشت و هم اصفهانی و در تهران و در سلک دراویش نعمت اللهی از دنیا رفت. پیوندش با انجمن اخوت و تصنیفی که با نام میلاد نبی در مجالس انجمن خوانده میشد و به شیدا منسوب است تنها رد پایی است که از حضورش در عرصههای همگانی داریم. اگر چه تاثیر تصنیفهایش بر عارف قزوینی باعث شده تا نشانههای سبک او را در تصنیفهای عارف و دیگر تصانیفی که در دوره مشروطیت سروده شدهاست به عیان ببینیم
علی اکبر شیدا در سنین مختلف
اگر بتوانیم دورهای را به عنوان دوره معاصر موسیقی ایرانی بدانیم، بیگمان علی اکبر شیدا یکی از پیشگامان چنین دورانی است
روحالله خالقی، که شاید بتوان او را بنیانگذار تدوین تاریخ موسیقی ایران دانست، در مقدمه کتاب خود «سرگذشت موسیقی ایران»، انقلاب مشروطیت را نشان تاریخی آغاز دوره معاصر میداند. اما درمطالعه خود عملاً تبارشناسی موسیقیدانان و نوازندگان دوره احیا را از دوره فتحعلی شاه قاجار (۱۲۱۲-۱۲۵۰ هجری قمری) دنبال میکند. مبنای تبارشناسی خالقی نوازندگان دربارهای تازه شکل گرفته قاجار هستند. او نخستین گروههای موسیقی ایران را دو گروه زیر نظر «زهره» و «مینا» میداند که گروههای رقیب در دربار محمد شاه قاجار هستند. زهره و مینا، بیواسطه زیر نظر یک ارمنی اصفهانی و یک یهودی شیرازی موسیقی را فرا میگیرند. روشن است که چنین اقدامی در دربار ایران برای پیوستن «عمله طرب» – حتی با چنین نام نکوهیدهای– به جمله باشندگان حکومت تنها پس از فروپاشی حکومت روحانیمدار صفوی و ثبات نسبی پس از بر روی کار آمدن حکومت قاجار امکانپذیر بودهاست
شیدا در چنین پس زمینهای از تاریخ موسیقی فعالیت میکرد اما او به دربار راه پیدا نکرد و در گمنامی به کار موسیقی با همان گروههای موسیقی شناخته شده، جدای از محافل نزدیک به حکومت ادامه داد و اطلاعات زیادی از او به دست تدوینگر نخستین اثر تدوین شده تاریخ موسیقی ایران نرسید
ویژگی شیدا آن بود که او موسیقی هم سلکان خود را در محافل عارفانه محدود نساخت و آن را با حضور در موسیقی رایج مجالس عموم مردم با نوع علائق مردم که در سبک ضربی تصنیفهای مردمپسند رایج بود، پیوند زد. او به تعبیر یحیی آرین پور به تصنبف سر و صورتی داد
به هر حال به نظر میرسد توجه جدی به شیدا و سهم او از زمان آغاز کار رادیو ایران شروع میشود که به عنوان یک رسانه با مخاطب گسترده نیازمند موسیقی مورد پسند همه مردم بودهاست. تصنیفهایی که شیدا ساخته بود و سبک کار او خیلی بهتر از سبک کار تصنیف خوانانی مانند «عبدالله دوامی» و «رضا قلی خان تجریشی» که به همراه درویش خان برنامه اجرا میکردند، مورد استقبال عامه قرار گرفت و در واقع استقبال مردم ایران بود که شیدا را دوباره به مرکز توجه در موسیقی معاصر برکشید. از این دوره به بعد با همت روحالله خالقی، جواد معروفی، بزرگ لشکری و پرویز یاحقی و با صدای مرضیه، پوران، نادر گلچین، عبدالوهاب شهیدی، پروین و بعدها سیما مافیها، سیما بینا، پریسا و محمد رضا شجریان مجموعهای از ترانههای ماندگار ایرانی بر اساس کارهای شیدا ساخته شد که یکی از مهمترین گنجینههای موسیقی ایرانی محسوب میشود
از مهمترین تصانیف ساخته شیدا میتوان به تصنیف دل شیدا - امشب شب مهتابه - ماه غلام رخ زیبای توست - کیه کیه در میزنه من دلم میلرزه و عقرب زلف کجت اشاره کرد
:منابع
ویکی پدیا -
سایت قطره -
سایت های موسیقی ایرانی -
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر