زیر سایه بازگشت تحریمهای ایالات متحده آمریکا که از روز دوشنبه ۱۴ آبان آغاز شده است، رژیم تلاش می کند با ژست مظلوم نمایی و طرح خسرانهای وارد شده به مردم، حمایت جهانیان را کسب کند. حکومت ناشیانه خود را در وحدت با مردم و قربانی شرایط نشان می دهد. اما گسترش اعتراضهای مردمی شکاف عمیق بین مردم و حکومت را نشان می دهد.
جنبش اعتراضی با اعتصاب مجدد و سراسری رانندگان کامیون، اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه و کارگران گروه ملی فواد اهواز، اعتصاب اصناف و بازاریان، تجمعهای روزانه کشاورزان اصفهان و دهها حرکت اعتراضی از جانب نیروی کار، سیمای وضعیتی است که دو ابزار سرکوب و هم زمان برجسته کردن دشمن خارجی را به سخره گرفته است.
یکی از خواسته های مهم کامیونداران که دوره چهارم اعتصاب خود را از روز پنجشنبه ۱۰ مرداد در بیش از ۶۰ شهر به طور همزمان آغاز کردند، آزادی رانندگان بازداشت شده است. بنا به گزارشات ویدئویی منتشر شده در شبکه های اجتماعی، این اعتصاب در تهران، مشهد، اصفهان، شیراز، بندرعباس، گرگان، زنجان، میرجاوه، تبریز، اندیمشک، مرند، قم، چذابه، ایرانشهر، زاویه، شادگان، عسلویه، نجفآباد، دلیجان، شاهرود، آزادشهر، ملایر، قزوین، تربت جام، فولادشهر، تیران، زاهدان، کازرون، بهبهان، کرمانشاه، بهبهان، فولادشهر و . ... انجام گرفته است. پاسخ رژیم به حق خواهی کامیونداران، بازداشت، شکنجه و تهدید به اعدام است.
وعده هایی که به کارگران نیشکر هفت تپه و کارگران ملی فولاد اهواز برای شکستن اعتصاب شان داده شده، عملی نشده است. کارگران این دو واحد تولیدی بزرگ همواره گفته اند تا خواسته های شان محقق نشود دست از اعتصاب نخواهند کشید.
دزدیدن هاشم خواستار، معلم بازنشسته و نماینده معلمان و بردن اجباری وی به بیمارستان روانی، محکوم کردن فعال محیط زیست در شهر سنندج (خبات شکیبا) به پرداخت جریمه نقدی یک میلیون و ۸۰۰ هزار تومان و تحمل سه ماه حبس به جرم شرکت در مراسم روز جهانی کارگر و نوروز در سال ۱۳۹۷، وجود معلمان و فرهنگیان در زندان و سرکوب نیروهای کار حکایت از درماندگی رژیم در برابر خیزشهای مردمی می کند. برآمد این خیزشها در شرایط فعلی، فشار به رژیم است زیرا دشمن اصلی مردم ایران، رژیم ولایت فقیه است که همه فشارها بر مردم از جمله تحرمیها را تحمیل می کند.
جنبش اعتراضی با اعتصاب مجدد و سراسری رانندگان کامیون، اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه و کارگران گروه ملی فواد اهواز، اعتصاب اصناف و بازاریان، تجمعهای روزانه کشاورزان اصفهان و دهها حرکت اعتراضی از جانب نیروی کار، سیمای وضعیتی است که دو ابزار سرکوب و هم زمان برجسته کردن دشمن خارجی را به سخره گرفته است.
یکی از خواسته های مهم کامیونداران که دوره چهارم اعتصاب خود را از روز پنجشنبه ۱۰ مرداد در بیش از ۶۰ شهر به طور همزمان آغاز کردند، آزادی رانندگان بازداشت شده است. بنا به گزارشات ویدئویی منتشر شده در شبکه های اجتماعی، این اعتصاب در تهران، مشهد، اصفهان، شیراز، بندرعباس، گرگان، زنجان، میرجاوه، تبریز، اندیمشک، مرند، قم، چذابه، ایرانشهر، زاویه، شادگان، عسلویه، نجفآباد، دلیجان، شاهرود، آزادشهر، ملایر، قزوین، تربت جام، فولادشهر، تیران، زاهدان، کازرون، بهبهان، کرمانشاه، بهبهان، فولادشهر و . ... انجام گرفته است. پاسخ رژیم به حق خواهی کامیونداران، بازداشت، شکنجه و تهدید به اعدام است.
وعده هایی که به کارگران نیشکر هفت تپه و کارگران ملی فولاد اهواز برای شکستن اعتصاب شان داده شده، عملی نشده است. کارگران این دو واحد تولیدی بزرگ همواره گفته اند تا خواسته های شان محقق نشود دست از اعتصاب نخواهند کشید.
دزدیدن هاشم خواستار، معلم بازنشسته و نماینده معلمان و بردن اجباری وی به بیمارستان روانی، محکوم کردن فعال محیط زیست در شهر سنندج (خبات شکیبا) به پرداخت جریمه نقدی یک میلیون و ۸۰۰ هزار تومان و تحمل سه ماه حبس به جرم شرکت در مراسم روز جهانی کارگر و نوروز در سال ۱۳۹۷، وجود معلمان و فرهنگیان در زندان و سرکوب نیروهای کار حکایت از درماندگی رژیم در برابر خیزشهای مردمی می کند. برآمد این خیزشها در شرایط فعلی، فشار به رژیم است زیرا دشمن اصلی مردم ایران، رژیم ولایت فقیه است که همه فشارها بر مردم از جمله تحرمیها را تحمیل می کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر