🔸۱۶شهریور ۱۳۴۷ سالروز شهادت صمد بهرنگی، خالق داستان «ماهی سیاه کوچولو» به دست ساواک جنایتکار شاه است.
🔸صمد داستان‌نویس کودکان، کسی که قلمش وقتی بر روی کاغذ می‌دوید، درد مردمِ بی‌سرپناه را تصویر می‌کرد، گرسنگی کودکان معصوم، آرزوی دست‌نیافتنی بچه‌های گودنشین، خجالت پدری که شب با دستان خالی به خانه می‌رود و اشکهای مادری که در نبود داروی کودک خردسالش، آه می‌کشد.
🔸اما صمد تنها از دردها نمی‌نوشت. صمد درمان را هم نشان می‌داد. آنجا که در داستان «۲۴ساعت در خواب و بیداری» کودک حسرت‌بدل عروسک پشت ویترین، وقتی به خاطر ظلم و ستم، تمام آرزویش را بر باد رفته می‌بیند، به تفنگ درون مغاز می‌نگرد!
🔸یا آنجا که صمد از زبان ماهی سیاه کوچولو، ضرورت فداکاری قشر پیشتاز را به تصویر می‌کشد که: «مرگ خیلی آسان می‌تواند به سراغ من بیاید، اما من تا می‌توانم زندگی کنم نباید به پیشواز مرگ بروم. البته اگر یک وقتی ناچار با مرگ روبه‌رو شدم - که می‌شوم - مهم نیست، مهم این است که زندگی یا مرگ من چه اثری در زندگی دیگران داشته باشد!»
🔻صمد درد را نقاشی می‌کرد و درمان را فریاد می‌کرد. از اینرو هر چند که امروز نیست، اما واژگانش در تاریخ ادبیات و مبارزات مردم ایران، جاودانه می‌درخشد!
مطلب کامل :
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر