شماری از زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج (رجایی شهر کرج)، در اعتراض به اعدام سه جوان مبارز کرد "لقمان مرادی"، "زانیار مرادی" و "رامین حسین پناهی" که روز شنبه ۱۷شهریورماه حلق‌آویز شدند، نامه‌یی سرگشاده منتشر کردند
آنان ضمن محکوم کردن این اعدامها اعلام کردند: "از چند روز پیش از این واقعه تمام تلفنهای زندان به بهانه برخورد کامیون با کابل‌های تلفن قطع و تمام ترددها (حتی به بهداری) کنسل بوده است".
متن کامل نامه زندانیان سیاسی گوهردشت کرج
"واقعه شنبه ۱۷شهریور بود. از روز چهارشنبه بلافاصله بعد از ملاقاتها تمام تلفنهای زندان (کلیه بندها) قطع و تمام ترددها (حتی به بهداری) به بهانه‌های مختلف کنسل شده بود. ابتدا زانیار و سپس لقمان را به اسم مدیریت صدا زدند. تا این جا چندان غیرعادی نبود. حتی ممنوعیت هواخوری بندهای مجاور که همیشه سر و صدایشان را می‌شنیدیم و حال نمی‌شنیدیم را هم غیرعادی تلقی نمی‌کردیم. (تا ساعت سه و چهار بعد ازظهر که زانیار و لقمان هنوز بر نگشته بودند، تأخیر چندان غیرعادی نبود). ولی از ساعت چهار و نیم به بعد نگرانی‌ها شروع شد و همه موارد بالا در کنار هم واقعه شومی را خبر می‌داد.
داستان برخورد کامیون با کابل‌های تلفنی زندان، که نگهبانها می‌گفتند، قبلاً هم در زندان با جنایاتی همراه بوده، و این خود نگرانی‌ها را افزایش می‌داد. تنها امیدواریمان این بود که پرونده آنها نقص خورده بود و تازه برای تعیین شعبه به دادستانی سنندج رفته است. یعنی عملاً تعیین‌تکلیف نشده، غافل از این‌که مار به دوشان حاکم برای بقایشان مغز جوانان دیگری را می‌خواستند. و دادگاه و قضاییه ضحاکیان که ماده و قانون و آیین دادرسی نمی‌شناسند…!
کشتار شیوه همه دیکتاتورها در مرحله پایانی
داستان کشتار و قتل‌عام زندانیان در مرحله پایانی همه دیکتاتورها همیشه قابل پیش‌بینی و در تقدیر بوده و هست…
و وای بر مردمی که از کشتار هم‌نوعانشان بترسند و عقب بکشند. آن‌جاست که جنایت‌کاران را بر جنایت‌هایشان مصمم‌تر کرده‌اند و آدرس سرکوب و جنایت بیشتر را داده‌اند و خوشا به‌حال مردمانی که جوانان و فرزندانشان مثل زانیار، لقمان و رامین (در اوج عشق به زندگی) سرفرازانه «بر سر دار شدن» را می‌پذیرند. تا ریشه‌های این چوبهای دار را که بر فراز آسمان خلقمان برافراشته‌اند را برکنند…!
زندانیان کمربندها را محکم کرده‌اند
و ما زندانیان و هم‌بندیان آنها کمربندها را محکم کرده و آماده موج بعدی و شاید آخرین اعدامها در مرحله پایانی هستیم. و چه افتخاری بالابلندتر از این‌که ما آخرین اعدامی‌ها بوده و پس از ما دیگر هرگز جوانانمان با چوبه‌های دار مواجه نخواهند بود…!
و آیا برای همه دنیا همین یک دلیل (در میان انبوه دلایل) کافی نیست که وقتی پاک‌ترین جوانان این سرزمین، امثال زانیار و لقمان و رامین و… به ریسمانهای مرگ سپرده می‌شوند، معنایش این است که این نظام به هیچ ترتیبی قابل اصلاح نیست…!
و هم از این رو همه کسانی که دستی در ایجاد این توهم داشته‌اند و از «وضعی بدتر» می‌ترسانده‌اند، باید بگویند منظورشان کدام وضع بدتر است؟؟؟
ما هم‌بندیان این سه شهید سربه‌دار و سرافراز ضمن محکوم کردن این جنایت و آرزوی صبر و بردباری برای خانواده و عزیزانشان معتقدیم که خون آنها راهگشای طلوع آزادی و عدالت و برابری برای خلق در زنجیرمان خواهد بود.
زندانیان سیاسی گوهردشت کرج
۲۱شهریور ۱۳۹۷
آرش صادقی، ابراهیم فیروزی، پیام شکیبا، پیروز منصوری، سعید شیرزاد، سعید ماسوری، جواد فولادوند، حسن صادقی، مجید اسدی، محمد بنازاده امیرخیزی"
بیشتر بخوانید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر